„Były już takie miejsca, takie same słowa,
aksamitne sukienki, szeleszczący jedwab.
Zawsze na każdą stypę zdążymy się przebrać
w pożyczone kostiumy. A potem od nowa
zaczniemy zapominać. Dokąd przyjacielu,
dokąd prowadzisz nocą moje dawne ciało(…)?
dlaczego tak mało
zostało dla nas miejsca w szerokiej przestrzeni?
Zima. Śnieg grubą warstwą kładzie się na ziemi.
Dokąd prowadzisz nocą moje chłodne ciało?”

Tematy

zima , zapominanie , ciało , słowo , gruby , przestrzeń , warstwa , śnieg , mało , zostać , prowadzić , jedwab , pot , na zawsze