„Sporo jeżdżę teraz po Polsce z przedstawieniem Andropauza, trafiamy także do małych miejscowości, a po spektaklu spotykam się z widzami. Ich reakcje są zadziwiające. Dowiaduję się, że Kiepscy są dla nich odpowiednikiem realistycznej powieści.”

— Ryszard Kotys

Źródło: Łukasz Maciejewski, Nie tylko Paździoch, „Temi” nr 33, 17 sierpnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/122270.html

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 5 czerwca 2021. Historia

Tematy

spotykać , reakcja , powieść , przedstawienie , miejscowość , jeździć , widz , spektakl

Ryszard Kotys Fotografia

Ryszard Kotys 5

aktor polski 1932

Podobne cytaty

„Seks i przemoc są częścią naszego świata. Nie można pisać realistycznych powieści, udając, że w naszym życiu ich nie ma.”

George R.R. Martin (1948) amerykański pisarz fantasy i science fiction

Źródło: Dlaczego hobbity nie uprawiają seksu? http://m.wyborcza.pl/wyborcza/1,105406,9836357.html, „Gazeta Wyborcza”, 24 czerwca 2011, NR 145/7268

„(…) kwestia ekranizacji dobrej powieści jest zawsze kwestią ryzykowną. Zawsze bezpieczniej jest przekształcić kiepską powieść w dobry film.”

Tom Tykwer (1965) reżyser niemiecki

Źródło: Czat, 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=10722

„(…) adaptacja powieści Agaty Z Zachrystii Dwunastu małych ministrantów.”

Jacek Ziobro

Program wyborczy, Prawicowy

„Jestem za tym, by nie marnować tego, w co teatr zainwestował publiczne pieniądze. Na Zachodzie pracuje się nad spektaklem, dopóki nie osiągnie standardu zadowalającego zarówno twórców, jak i widzów. W Polsce, jak nie wychodzi, to się wyrzuca – a jeśli nie wychodzi, to po co się za to brać…”

Andrzej Maria Marczewski (1947) polski reżyser, dramaturg i scenarzysta

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 9 listopada 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wont.htm

„Najważniejsza jest dla mnie jakość projektu, w którym biorę udział. Wolę zagrać w intrygującym kameralnym przedstawieniu niż w kiepskiej filmowej megaprodukcji.”

Gabriela Muskała (1969) polska aktorka

Źródło: „Rzeczpospolita”, 20 stycznia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/szukam.htm

„Uwielbiamy obserwować reakcje naszych widzów. Bardzo wiele nam to daje, pomaga.”

John Lasseter (1957)

Źródło: wywiad, 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=6934

„Nie można się izolować. Trzeba się otwierać i wystawiać na sytuacje, w których na spektakl przychodzą różni widzowie.”

Tomasz Rodowicz (1951)

Źródło: „Teatr” 2009, nr 7/8

„Podczas przedstawienia słychać, co najlepiej 'trafia' w widzów. Albo jest milczenie, które jest gęstym słuchaniem, albo śmiech, albo nerwowe reakcje. Widzów nie wolno traktować jako gorszych czy głupszych niż grono specjalistów. Teatr jest dla wszystkich. Jeżeli działa na poziomie emocji, będzie skuteczny, bo poza wykształceniem i pochodzeniem jesteśmy przecież skonstruowani z emocji. W teatrze nie trzeba wszystkiego rozumieć. Poprzez teatr literacki jesteśmy wprawdzie przyzwyczajeni, by odwoływać się do znaczeń, ale nie wszystkie muszą być przez widza interpretowane. A stopnie trudności tekstów dramatycznych pozostawiam teatrologom.”

Anna Augustynowicz (1959)

Źródło: „Rzeczpospolita”, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/baza-teatr-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/anna-augustynowicz

„(…) garderoba była moim drugim domem. Spotykały się w niej wszystkie pokolenia. Po spektaklu zostawało się czasami i do rana. Omawianie przedstawienia, biesiadowanie, opowiadanie anegdot – tworzyły niesamowicie silne więzy w naszym środowisku. Dziś jest inaczej – konkurencja na rynku zrobiła się tak duża, że aktorzy po prostu nie mogą być zmęczeni. Żyją bardziej po mieszczańsku, dbają o swoje domy, o rodziny, dzieci i spłatę kredytów. Teraz teatr pustoszeje po spektaklu w jedną minutę.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/anmbg.htm

„W czasach licealnych jeździłem do Krakowa na spektakle Lupy, potem, jak całe moje pokolenie – do TR Warszawa na spektakle Warlikowskiego i Jarzyny. Oczyszczeni Warlikowskiego to dla wielu z nas spektakl formacyjny. Dla mnie jednak najważniejszym twórcą jest włoski reżyser Romeo Castellucci.”

Krzysztof Garbaczewski (1983)

Źródło: Aneta Kyzioł, Ja mogę mówić, „Polityka” nr 5, 1 lutego 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/132072.html

Pokrewne tematy