„Nie pomogą próżne żale…
Ból swój niebu trza polecić —
A samemu wciąż wytrwale
Trzeba naprzód iść… i świecić!”

„Lepiej bez celu iść naprzód niż bez celu stać w miejscu, a z pewnością o niebo lepiej, niż bez celu się cofać.”

„Tak będzie zorganizowany następny Holocaust, pomyślałem, przesuwając się naprzód w samych skarpetkach. Dadzą nam bilety lotnicze, a my posłusznie wykonamy wszystkie polecenia.”

„Pomóż sam sobie, a niebo pomoże.”

„Mówią, że niektórych gwiazd, które widzimy na niebie, tak naprawdę już tam nie ma. Ich światło płynie do nas przez miliony lat, a my patrząc na niebo, spoglądamy w przeszłość, w minioną chwilę, kiedy gwiazdy wciąż tam były. „Co robi gwiazda, gdy przestanie świecić?” – pytam samego siebie. „Może umiera?”. „O, nie!” – odpowiada głos w mojej głowie. „Gwiazda nigdy nie umiera. Gwiazda po prostu zamienia się w uśmiech.””

„Co przyprawia nas o ból głowy, to fakt, że tak dużo ludzi, coraz więcej, biega w różnych kierunkach i wskazuje naprzód.”

„Tak mało na świecie dobroci,
a tyle jej światu potrzeba…
Nią życie jak słońcem się świeci,
nią ziemia się zbliża do nieba.”

„Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie.”

„Teraz, kochana, musimy pomóc sobie nawzajem dojść do nieba.”

„Nie chcę iść do nieba! W piekle można spotkać ciekawszych ludzi.”