„Zgoła wszystko jest prócz cnoty,
U mej szlachetnej Doroty.”

„Lubiłem się zawsze poruszać na peryferiach Sztuki, na pograniczu gatunków (…). Bawiło mnie (…) łączenie ze sobą elementów pozornie odległych lub zgoła obcych, zamazywanie granic dzielących przyległe dziedziny, przeszczepianie cech szlachetniejszych na gatunki 'niższe', słowem cicha dywersja.”

„Szlachetny jest ten, kto nie tylko nie krzywdzi, ale i nie chce krzywdzić.”

„Ten szlachetny,
Kto szlachetnie czuje, żyje!”

„Był z nimi Rycerz, szlachetny i prawy,
Który od pierwszej młodości wyprawy
Rycerskie cnoty umiłował kornie:
Wierność, cześć, hojność, obyczaje dworne.
(…)
Był w Aleksandrii, gdy ją zdobywano;
Na pierwszym miejscu zwykle go zasadzano
Pośród rycerzy wszystkich nacyj w Prusiech,
Bo rzadko walczył na Litwie i Rusi
Równy mu stanem rycerz chrześcijański.”

„Szlachetny człowiek wymaga od siebie, prostak – od innych.”

„Czyż nie jest prawdziwie szlachetny ten, kto się nie smuci, choć się na nim ludzie nie poznali?”

„Szlachetny człowiek wymaga od siebie, prostak od innych.”

„Szlachetny owoc nie pleni się tam, gdzie chwastem zarosło pole.”

„Szlachetny nawet w biedzie jest stanowczy. Prostak w biedzie nie zna hamulców.”