„Nie lubię was, poeci, którym lutnia w ręku
Innych tonów nie wyda prócz żalu i jęku!
Was gdyby nawet rajskie zrodziły ogrody,
Jeszcze byście znaleźli do płaczu powody.”

„I właściwie nie ma w moim życiu niczego, czego przed śmiercią byłoby mi żal…Prócz samego życia, którego wszyscy z niezrozumiałych przyczyn tak kurczowo się trzymają. I jeszcze czułam złość, bo nie lubię przegrywać, choć przez całe życie nie robię nic innego.”

„Nikt z was nie jest prawdziwie wiernym, dopóki nie pragnie dla innych tego, co dla siebie samego.”

„Śmiejecie się ze mnie, ponieważ jestem inny, a ja śmieję się z was, ponieważ wszyscy jesteście tacy sami.”

„Dobrze jest robić coś, co lubią wszyscy, ale każdy z innych powodów.”

„Zastanów się, o ile częściej cierpisz z powodu swego gniewu i żalu, niż z powodu rzeczy, które wprawiają cię w gniew i wzbudzają żal.”

„Trzeba to będzie podsumować, skończyć
w te dni, kiedy nikogo nie będzie tu prócz
słomianego człowieka. Trzeba będzie skoczyć
w przepaść, a potem wznieść się z dna przepaści w
słońce i spłonąć. Stara czarna słoma
wyda dym. A z dymu
będzie deszcz. Gdy wrócą, bo wrócą być może,
znajdą ślady po deszczu
głębokie.”

„– Teraz dobrze – rzekł wyraźnie zadowolony. – Co by tu jeszcze, hmmm? Może byście zaśpiewali „Jeruzalem, och niewierne Jeruzalem”? Bardzo lubię tę pieśń.
– Nie będę śpiewał – syknął mi Neuschalk niemal w samo ucho.
– Mogę i zaśpiewać i zatańczyć, abyście mnie tylko wpuścili – powiedziałem zrezygnowanym tonem, znowu zadzierając głowę.”

„Żołnierze armii Włoch! Prowadzę was na najurodzajniejsze równiny świata. Znajdziecie tam honor, chwałę i bogactwo. Czyżby miało wam zabraknąć odwagi?”

„Uzależniam was od nowości, a dobrą stroną każdej nowości jest to, że nie pozostaje nigdy nowa. Zawsze znajdzie się nowa nowość, aby postarzyć tę poprzednią.”