„Piszesz mi, Zofko, że za mało o sobie myślę jako o człowieku, a wiele jako o pisarzu. Kiedy widzisz, to właśnie daję mi tyle spokoju i to, co ludzie nazywają szczęściem. Jeżeli myślę o sobie, jako o pisarzu, to przede wszystkim myślę w tym wypadku o sobie. Pragnienie pisania, i to pisania pięknego i głębokiego, i mądrego i szczerego tkwi tak mocno we mnie, że to chyba ono winne, że koło miłości przechodzę jak koło czegoś, w co nie mam zupełnie wiary – jak piszesz.(…) Opętało mnie pragnienie pisania, tak bardzo mnie opętało, że na wszystko na świecie patrzę jakby przez tamto pragnienie”

Tematy

szczęście , ludzie , wiara , myśl , myślenie , pisanie , wypadek , pisarz , człowiek , pragnienie , koło , wiele , mało , piękny , przechodzić , widzenie