Stephen King cytat: „Chcesz balonika, George?”

„Nie zabiję cię. Ale jeśli nie zachowasz się jak trzeba, przekonasz się jak to jest, gdy oczy pękają jak baloniki z wodą.”

Warren Ellis (1968) Angielski pisarz, scenarzysta komiksowy i telewizyjny.

Midnighter, chwytając żołnierza Albionu za twarz.
Authority

„Czytałem na przykład, że Japończycy wysłali dwa tysiące bomb nad USA. Tyle że nie mogli osiągnąć ich kontynentu, więc podczepili bomby do baloników i korzystali z wiatru.”

Andrzej Ziemiański (1960) polski pisarz

Breslau forever
Źródło: s. 153–154

„Bronisław Komorowski – "katolik bezobjawowy", przedstawiciel patriotyzmu bigosowego, a przy tym zwolennik zastępowania biało-czerwonych flag czekoladowymi orłami i różowymi balonikami.”

Piotr Gociek (1969)

Źródło: POgrobowcy. Po co partii Petru Polska?, Wydawnictwo Zysk i S-ka, 2016 ISBN 9788377859551 s. 44.

„Część tych druków została umieszczona przez harcerzy na koronach drzew i na krzewach Łazienek oraz innych parków, część zaś na dachach i podwórkach domów w dzielnicy niemieckiej. Jednocześnie inna grupa harcerska otrzymała jako zadanie obciążenie ulotkami baloników dziecięcych tak, aby pozbywały się swego balastu częściowo, etapami, pozorując w ten sposób duży zasięg rozrzutu.”

Halina Auderska (1904–2000) polska pisarka

o akcji „N”.
Źródło: Akcja „N”. Jak Armia Krajowa zniechęcała Niemców do walki? https://twojahistoria.pl/2018/05/31/akcja-n-jak-armia-krajowa-zniechecala-niemcow-do-walki/#2, 31 maja 2018.

„Przez korony drzew przedostał się promień słońca, a wtedy zobaczyła na trawie swój cień; przypominał ogromnego motyla z przezroczystymi skrzydłami. Podobnie jak cienie rzucane przez baloniki, i ten miał w sobie odcień błękitu. Laurel próbowała poruszać skrzydłami, ale chociaż ja czuła – każdy centymetr płatków, teraz skąpanych w słońcu – nie miała nad nimi żadnej władzy. To niemożliwe, żeby coś, co zniszczyło jej życie, mogło być tak piękne.”

Aprilynne Pike (1981)

Skrzydła Laurel (2009)
Źródło: rozdział 5

„Czuję się wyróżniony pracą z nią, jestem szczęściarzem. Pracuję z jedną z największych legend polskiego teatru i filmu. Jednocześnie w trakcie prób staram się o tym nie myśleć, gdyż takie obciążenie mogłoby mnie zaprowadzić w ślepy zaułek i zamiast żywego dojmującego spektaklu, stworzyłbym hołd, a to nikomu dobrze by się nie przysłużyło. Początkowy okres prób był takim badaniem się, przyglądaniem się sobie. Przez jakiś tydzień pęczniał taki mniej więcej balonik i to Pani Barbara przekłuła go, kiedy na jednej z prób, cytując słowa ze sztuki, położyła swoją głowę na moim ramieniu. Pani Barbara jest niezwykle wymagająca, jest perfekcjonistką, a przy tym osobą szalenie inteligentną. Jeśli dodać do tego dystynkcję i jednocześnie wielkie serce, pozostaje tylko dać się oczarować. Teraz jestem w Niej autentycznie zakochany.”

Maciej Kowalewski (1969) aktor polski

o Barbarze Krafftównie.
Źródło: „Gazeta Wyborcza Stołeczna”, 3 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tnwsz.htm

„Twardy jest zawód górnika, twardy i wymagający niezwykłego hartu, wykuwający surowość dla siebie i innych, pełen uporczywej, znojnej walki z węglowymi skałami, walki, w której tężeją mięśnie i serca. Twardy jest zawód marynarza, chłostanego przez wichry i uginającego się pod sztormami i twardzi są ludzie morza na chybotliwych deskach pokładu, dla których nieustępliwość i siła muskułów stanowią nieraz o całym życiu. Ale najtwardsi pod słońcem, wszędzie, na wszystkich równoleżnikach i południkach są ludzie przemysłu gastronomicznego. Twardzi są warszawscy kelnerzy, szatniarze, barmani, muzycy z nocnych lokali. Życie ich upływa w nieustannej walce. Wobec pertraktacji z pijanym warszawiakiem praca w kamieniołomach wydaje się fabrykowaniem dziecięcych baloników. Starożytni galernicy uciekliby w popłochu na widok katorżniczej roboty, jaką wykonuje warszawski kelner w sobotnie wieczory, zaraz po pierwszym każdego miesiąca. Toteż kelnerzy ci mają twarde serca, nic nie jest w stanie ich wzruszyć, rozpogodzić, przyjąć sympatią dla świata. Nic – ani uprzejmość, ani ubóstwo, ani młodzieńcza naiwność, ani radość życia. Imponuje i moc, urzeka ich siła i twardość innych, korzą się tylko przed realnymi korzyściami. Gotowi są służyć tym wątpliwym wartościom, nie zdając sobie sprawy, jak bardzo czynią niesłusznie. Usprawiedliwia ich jedno: atmosfera nocnego lokalu, w którym spędzają życie…”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

„Chcesz balonika, George?”

Tematy

Stephen King 153

Podobne cytaty

Pokrewne tematy