„Morderca przystawia ci pistolet do skroni i pozbawia cię życia. Pirat muzyczny powoduje, że sam odbierasz sobie życie.”

„Elizo, w tylu książkach, które ci przeczytałem, było napisane, że miłość jest czymś najważniejszym. Może powinienem teraz powiedzieć, że cię kocham – dodałem.
– Mów.
– Kocham cię, Elizo.
Eliza zastanawiała się przez chwilę.
– Nie – powiedziała w końcu – nie podoba mi się.
– Dlaczego?
– To tak, jakbyś przystawił mi pistolet do skroni. To tylko sposób zmuszenia kogoś do wypowiedzenia czegoś, czego prawdopodobnie nie myśli. Cóż innego mogę odpowiedzieć ja czy k t o k o l w i e k inny jak tylko, że «Ja też cię kocham»?
– Nie kochasz mnie?”

„Głosząc siebie poza wszystkim innym, człowiek tym samym pozbawia sensu swoje własne istnienie, odbiera sobie prawdziwą treść życia i przekształca swoją indywidualność w pustą formę.”

„Masz problem? Ja mam pistolet. Zastrzelę cię. Żaden problem…”

„Starość jest litościwa: zanim zabierze życie, odbiera chęć do życia.”

„Gdy się punkt ciężkości życia przeniesie nie w życie, lecz w „zaświat” – w nicość – to odbiera się życiu w ogóle wagę.”

„To jam powrozem biernym, który skuł ci
Ramiona; pletnią, którą cię smagano;
Cierniem, co skroń ci wieńczyła nim zbrodnia;
Podaną tobie z octem gąbką żółci;
Tą kością, którą o twą szatę grono;
Krzyżem, na którym do dziś konasz co dnia.”

„Nie możesz aresztować mnie za posiadanie pistoletu, który sam przyniosłeś do mojego mieszkania!”

„Nie ma cię gdy moje życie spada w dół, nie ma cię gdy wszystko łamie się na pół i nie ma cię i nie wiem już, gdzie jesteś, ale dobrze, że nie wiesz, co u mnie, bo pękło by ci serce.”

„Kim są ci, których trzymamy przy władzy?
Mordercy, złodzieje i prawnicy.”