„Spalone wiersze
żyją wokół ciebie
Ich szepty, szelest, chrobotanie
modlitwa dziecka czystym głosem
przeciągły i ochrypły krzyk
o pomoc”

„Dziewczęta wyraziły swój protest polityczny wierszami nietradycyjnej modlitwy przekazanej w sposób ekstrawagancki. To głos tylko, głos protestu, który narasta w społeczeństwie. Nie widzę podstaw, by temu głosowi nie dowierzać.”

„Medeą była, kiedy spotkałem ją kolejny raz, czarownicą w transie, w ekstazie, nieruchoma na chodniku,
obdarty płaszcz szeroko rozdziawiony, tłum przepływający wokół niej, jej usta nagle rozdarte na oścież,
niby w krzyku, cicho jednak, tak jakby wybuchł on wyłącznie w jej mózgu czy piersi:
w płaczu tak czystym, wyćwiczonym, oderwanym, że nie potrzebował już głosu czy może nie mógł go już wytrzymać.”

„Wiersze, dobre wiersze są, muszą być poszukiwaniem tajemnicy, a więc muszą dotykać tematu Boga, ludzkiego życia i śmierci. Jak Modlitwa.”

„Smaku, smaku wzniosły, ty, który zastąpiłeś u mnie drewniany stół nieuniknionym i cennym biurkiem (…) ty pewnego dnia zaprowadzisz może moje mienie na most Saint Michel, gdzie ochrypły głos obwoływacza ogłosi: kucająca Wenus za cenę dwudziestu ludwików.”

„To rytm Ziemi jest pieśnią morza.
To rytm Ziemi jest hukiem lawin.
To rytm Ziemi rozbrzmiewa wokół ciebie.
To rytm Ziemi jest krzykiem ptaków.
To rytm Ziemi jest szumem skalnych wiatrów.
To rytm Ziemi jest rytmem życia.”

„Nie czytaj na głos między wierszami!”

„Wyrzec słowo, by stwierdzić, że głos
Jest krzykiem i nikogo to nie obchodzi.”

„Jako dziecko uczyłam się liter nie przy pomocy alfabetu, ale wiersza Pani Twardowska Mickiewicza, czytał mi go mój ojciec. Pierwszą literą było więc nie „a”, ale „j”, bo wiersz zaczyna fraza „Jedzą, piją, lulki palą.””

„GŁOS KOBIETY: Czego potrzebujesz?
GŁOS MĘŻCZYZNY: Ciebie, tylko ciebie.
GŁOS KOBIETY: Tylko – to znaczy niewiele.
GŁOS MĘŻCZYZNY: Bez ciebie wszystko znaczy nic, a z tobą wszystko znaczy wszystko. Odkąd się pojawiłaś nic nie ma znaczenia. Bez ciebie. Odkąd tutaj jesteś, wszystko ma znaczenie. Z tobą.”