„Gdy się zobaczyło tylko raz piękno szczęścia na twarzy ukochanej osoby, wiadomo już, że dla człowieka nie może być innego powołania, jak wzbudzanie tego światła na twarzach otaczających nas ludzi.”

„Piękno nie jest jedynie w jasnej twarzy, ale ukryte jest w środku.”

„Gdy woda jest spokojna – można zobaczyć dno. Tak samo można zobaczyć duszę ukochanej w chwili pełnego szczęścia.”

„Moją obsesją jest twarz, twarz innych. Ekspresja twarzy osoby, którą kochasz, jest bezwzględnym łącznikiem z istnieniem, czy nawet tak odważę się powiedzieć: z dobrem istnienia. Pewne zdarzenia czy „półzdarzenia”, pewne drobne nawet sytuacje, odczucia, nagle tę twarz naznaczają: zaczyna się na niej na przeciąg chwili rysować coś dla ciebie (może nawet tylko dla ciebie) niezwykłego, szczególnego, twarz ujawnia się w jakiejś niezwykłej intensywności, intensywności życia, i to jest piękne, nawet jeśli sama ekspresja nie ma nic wdzięcznego, i czujesz, że to piękno wprost zbawia świat. Doznanie jest właściwie radosne, wspaniałe, ale jednocześnie straszne, bolesne, bo czujesz zarazem w sobie absolutną niezgodę na to, że ta twarz kiedyś może umrzeć i że jest z tym pięknem, na którą ją stać, tak przelotna.”

„Kościół w Polsce nie potrzebuje twarzy jednego człowieka, ale potrzebuje Twarzy Chrystusa bardziej czytelnej na twarzach wszystkich wierzących.”

„Wojownik skupia się na maleńkich cudach codzienności.
Jeśli potrafi w nich dojrzeć to, co piękne, znaczy to, że i on nosi w sobie piękno, bowiem świat jest zwierciadłem, w którym odbija się twarz każdego człowieka.”

„W twarzy narodu widnieją twarze wszystkich ludzi.”

„Nieobecnośćto kamieńrzucony w twarz człowieka.”

„Nie zapominaj o twarzy osoby, która była twoją ostatnią nadzieją.”

„Innym w laurach nie do twarzy.”