„Choć papierków po cukierkach ślad i tam, i tu,
marzy ci się bombonierka – istny cud,
żeby tak nasycić się,
ale wciąż w zapasie mieć
i rozgryzać tę zagadkę
po ostatnią czekoladkę.”

„Bo co ci powiem, wszyscy – jedni mniej, inni więcej – mamy w zapasie morze łez, aby wylewać je w ciągu życia, istna fabryka, logiczne, i jeśli nie wylejesz ich w swoim czasie, to wypłaczesz je potem, nie ma rady.”

„Był sobie skrzypek Hercowicz,
co grał z pamięci jak z nut.
Z Schuberta on umiał zrobić
– no, brylant, no, istny cud.”

„Zaczęło się od jakiejś myśli o zdejmowaniu złotka z czekoladki. Pamiętam, jak jeszcze kończyłam pisać słowa do tej piosenki gdzieś w garderobie. Potem zapytałam Grzegorza Turnaua, czy nie zaśpiewałby Bombonierki ze mną w duecie. Posłuchał szkicowej wersji i powiedział, że jeśli chodzi o te cukiereczki, to on bardzo chętnie. No i zaśpiewaliśmy.”

„Przyjaciele nie dają ci maskotek ani czekoladek. Przynoszą ciepłe skarpetki, krem, który właśnie ci się skończył, albo słoiki, kiedy robisz przetwory. Przyjaciele wiedzą, czego ci naprawdę potrzeba.”

„W budowie ciała człowieka wciąż widzimy niezatarte ślady naszego zwierzęcego pochodzenia.”

„Na tej ziemi, pod tym niebem
Życie nasze toczy się.
Dzień jak co dzień, dzień po dniu.
Wciąż się dzieje życia cud.”

„Była śliczna. Porażająco piękna. Istne wyładowanie elektryczne. Przez chwilę miałem ochotę przeciąć dzielący nas trawnik i dobrać się do niej.”

„Morwa czekał na swoją dziewczynę. Aktualnie była to nieduża, pulchna blondynka z niebieskimi oczami, podobna do tej, jaką kiedyś widział na pudełku czekoladek, kiedy jeszcze czekoladki można było bez trudu kupić w sklepach.”

„Aktorstwo to emocjonalne zapasy.”