„Porwanych sieci nie ma gdzie suszyć
I szpaki boją się łączyć w stada,
Nie można z domu na krok się ruszyć,
Bo na Mazurach ciągle pada.”

„W domu niczego nie brakowało, lecz nie wolno było niczego ruszyć. Wszystko trzymane było na zimę (…). (…) choćbyś miała zemdleć, nie możesz niczego ruszyć.”

„Wiesz, coraz bardziej się boję.
– Kogo?
– Jakieś robactwo.
– Masz kłopoty?
– Jestem robakiem.
– Co ty pleciesz?
– Ciągle widzę uśmiechniętą gębę robaka. Jakby jakieś lustra były na każdym kroku.”

„Nie boję się czerwonych ani białych nieprzyjaciół, nie boję się dzikich bawołów ani niedźwiedzia, ale głód to wróg siedzący w środku. Przeciwko niemu nie zaradzi ani podstęp, ani męstwo. Porwie życie najmężniejszemu i nie można temu przeszkodzić.”

„Gdyby ich osłupienie dało się przerobić na kilowaty, mógłbym na kilka lat odłączyć dom od sieci.”

„Buldog, zwierzę zadziwiająco bezstronne, ruszył do boju w myśl zasady: co po drodze to nieprzyjaciel, i nie przepuścił nawet dozorcy.”

„Wolnym krokiem ruszyła ku szczytowi wzgórza, gdzie kępki wczesnego wrzosu jaśniały jak blada fiołkoworóżowa mgiełka zasnuwająca zbocze.”

„Dziecko wietnamskie
wychodzi z domu
nakrywając głowę gałęzią.
Rzekłbyś, że się tak bawi, ale nie:
ono tak oszukuje śmierć
która krok w krok za nim goni.”

„Niech mnie diabli porwą!
– Niech diabli porwą? To się da zrobić…”

„Szczęście dla mężczyzny to świadomość, że kiedy wieczorem wraca do domu, jakaś kobieta nasłuchuje jego kroków.”