„Raz, dwa, trzy, cztery, nie ma takiej rury na świecie, której nie można odetkać.”

„Nawet Bóg nie może sprawić, by dwa razy dwa nie było cztery.”

„Na świecie są dwa rodzaje ludzi – tacy, którzy mnie lubią i tacy, którzy mogą iść do diabła.”

„Zwątp we wszystko przynajmniej raz, nawet w twierdzenie: dwa razy dwa jest cztery.”

„Pasażerom to można tylko powiedzieć jakby: Sorry, mamy taki klimat. No niestety… Natomiast panu mogę powiedzieć i widzom, że wyjechało dzisiaj na tory cztery tysiące pociągów i dwa utknęły z powodu oblodzenia sieci. Na cztery tysiące – dwa.”

„Jeden i jeden to dwa; dwa i dwa to cztery; a „pięć zrobi się dziesięć”, jeśli dobrze na to zapracujesz!”

„Dwa tylko są rody na świecie (…) tych, co mają, i tych, co nie mają.”

„Marzenka przechowywała gwiazdki z pagonów taty w pudełku od zapałek. Co jakiś czas sprawdzała, czy wszystkie są, przeliczała na nowo. Jeden, dwa, trzy, cztery. Po niemiecku liczyć nie umiała. Najwyżej do trzech, nauczyła się na podwórku: Eins-zwei-drei, wypieprzaj.
Umiała też powiedzieć: „Guten Morgen, butem w mordę.””

„Mąż od dawna mówi tylko szeptem. Taka rozmowa byłaby możliwa dwa, trzy lata temu. Ja o generale Jaruzelskim mogę mówić tylko dobrze.”

„Pan Tadzio: Dwa razy dwa?
Pan Piotruś: Cztery.
Pan Tadzio: Za dokładnie. Jeszcze raz. Dwa razy dwa?
Pan Piotruś: Sztrrr…
Pan Tadzio: O, teraz dobrze!
Pan Piotruś: Fronczewski.
Pan Tadzio: Rosssssss…
Pan Piotruś: Co to tak syczy?
Pan Tadzio: A teraz?
Pan Piotruś: Przestało…”