„Miłość trzeba wytęsknić, wycierpieć, wypłakać. A i tak nie ma pewności, czy się zjawi.”

„Nie ma okrutniejszej nad niepewność męki, jak również nie ma granic podłości, na jaką zdobyć się może prawdziwa, wielka miłość!”

„Miłość nie powinna prosić – mówiła – ani żą­dać. Miłość musi posiadać siłę, dzięki której dojdzie sama w sobie do pewności. I wtedy nie ją cokolwiek ciągnąć będzie, lecz ona zacznie przyciągać. Sinclairze, miłość u pana ciągnięta jest przeze mnie. A jeśli ona kiedykolwiek mnie pociągnie, wówczas przyjdę. Nie chcę jednak dawać prezentów, chcę zostać zdobyta.”

„Poeci często opisują miłość jako uczucie, nad którym nie możemy zapanować – ciągnął – które bierze górę nad logiką i zdrowym rozsądkiem. Właśnie coś takiego mi się przytrafiło. Nie zamierzałem się w tobie zakochiwać, a ty z pewnością nie planowałaś, że zakochasz się we mnie.”

„Czyż to, co dało się przez tyle lat tłumić i ukrywać, może być miłością? (…) Miłość zaczyna się od tego, że się o niej wie, że się wie z całą pewnością. Nawet wbrew rozsądkowi, wbrew logice, wbrew postulatom etycznym, wbrew własnej woli.”

„Miłość poczyna się tylko z miłości, a z najsilniejszej przyjaźni może wyrosnąć tylko bardzo słaba miłość.”

„Miłość zmienia oblicze świata, a świat zorganizowany przez miłość, zmienia nas samych.”

„Nie dopatruj się innych przyczyn – w momencie próby – myśl tylko, że Bóg to wszystko sprawia. A gdzie nie ma miłości, połóż miłość, a zdobędziesz miłość...”

„A błądzić jest rzeczą ludzką, a wybaczyć… no, to już może tylko miłość.”

„I to uczucie przemieniło go na zawsze. Prawdziwa miłość potrafi to zrobić z człowiekiem, a jego miłość była prawdziwa.”