„Roman Dmowski – twórca nowoczesnego polskiego patriotyzmu i nasz najwybitniejszy polityk. Niestety, nie miał daru przywództwa państwowego. Jego największym błędem była nieumiejętność rozpoznania niebezpieczeństwa rosyjskiego. Do 1918 roku analizy geopolityczne Dmowskiego były bardzo trafne, później jednak nie potrafił prawidłowo ocenić dynamiki rozprzestrzeniania się komunizmu. Rozumiał Rosję carską, nie rozumiał sowieckiej. I przypuszczam, iż nie zrozumiałby również Rosji posowieckiej. Politycznymi następcami Dmowskiego byli ludzie z Narodowych Sił Zbrojnych, ale w przeciwieństwie do swojego ideowego przywódcy prawidłowo rozpoznawali zagrożenie ze strony Sowietów.”

— Antoni Macierewicz

Źródło: Alfabet Antoniego Macierewicza, „Nowe Państwo” nr 12/2011

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

ludzie , błąd , analiza , przywództwo , polityk , niebezpieczeństwo , nasi , zagrożenie , patriotyzm , komunizm , dynamika , następca , twórca

Antoni Macierewicz 63

polityk polski, historyk 1948

Podobne cytaty

„Dmowski dla ludzi organizujących Marsz Niepodległości jest ojcem ideowym. Człowiekiem, który stworzył polską myśl narodową i nowy kanon myślenia o polskiej polityce. Poza tym udział Romana Dmowskiego w procesie odzyskania przez Polskę niepodległości jest niedoceniany. Chcemy o nim przypomnieć.”

Robert Winnicki (1985) Polski polityk, działacz społeczny, poseł na Sejm RP VIII i IX kadencji

Źródło: Afirmacja polskiej dumy http://www.rp.pl/artykul/9160,749522-Marsz-Niepodleglosci-11-listopada---dwuglos.html?p=2, rp.pl, 9 listopada 2011.

„W związku z 60 rocznicą śmierci Romana Dmowskiego Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraża uznanie dla walki i pracy wielkiego męża stanu na rzecz odbudowania niepodległego Państwa Polskiego i stwierdza, że dobrze przysłużył się Ojczyźnie. W swojej działalności Roman Dmowski kładł nacisk na związek pomiędzy rozwojem Narodu i posiadaniem własnego Państwa, formułując pojęcie narodowego interesu. Oznaczało to zjednoczenie wszystkich ziem dawnej Rzeczypospolitej zamieszkałych przez polską większość, a także podniesienie świadomości narodowej wszystkich warstw i grup społecznych. Stworzył szkołę politycznego realizmu i odpowiedzialności. Jako reprezentant zmartwychwstałej Rzeczypospolitej na konferencji w Wersalu przyczynił się w stopniu decydującym do ukształtowania naszych granic, a zwłaszcza granicy zachodniej. Szczególna jest rola Romana Dmowskiego w podkreślaniu ścisłego związku katolicyzmu z polskością dla przetrwania Narodu i odbudowania Państwa. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraża uznanie dla wybitnego Polaka Romana Dmowskiego.”

Roman Dmowski (1864–1939) polski polityk

Źródło: uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 stycznia 1999 w sprawie uczczenia 60. rocznicy śmierci Romana Dmowskiego

„Jerzy Giedroyc mówił, że Polską rządzą dwie trumny: Romana Dmowskiego i Józefa Piłsudskiego. Jarosław Kaczyński chce, żeby Polską rządziła trzecia trumna, trumna Lecha Kaczyńskiego.”

Leszek Miller (1946) polityk polski, premier

po wypowiedzi J. Kaczyńskiego, że nie rozpoznał brata w trumnie po przywiezieniu jego ciała do Polski.
Źródło: wprost.pl http://ludzie.wprost.pl/cytaty/Leszek-Miller/101780/

„Rozumiemy, że infrastruktura jest naszym największym problemem.”

Kamal Nath (1946)

Źródło: Robyn Meredith, Chiny i Indie – supermocarstwa XXI wieku, Warszawa 2009, str. 94

„Czy Dmowski przyjąłby Romana Giertycha do Stronnictwa Narodowego? Ruch narodowy był na tyle szeroki, że znalazłoby się w nim miejsce także dla niego. Ale ten wywiad był niesmaczny.”

Wiesław Chrzanowski (1923–2012) polityk polski

o wywiadzie Romana Giertycha, w którym powiedział, że nie przyjąłby do LPR Romana Dmowskiego.
Źródło: Dekalog rodzinny, polityka.pl, 7 marca 2007 http://www.polityka.pl/kraj/ludzie/212485,1,giertychowie-maciej-i-roman.read

„Na postawę Polaków w czasie okupacji wpłynął silny antysemityzm takich ludzi jak Roman Dmowski, a także postawa Kościoła. Dlatego wielu Polaków, było zadowolonych, że Żydzi giną.”

Efraim Zuroff (1948) izraelsko-amerykański historyk zwany „ostatnim łowcą nazistów”

Źródło: Efraim Zuroff dla „Rzeczpospolitej”: wielu Polaków odegrało rolę w Holokauście https://wiadomosci.onet.pl/kraj/efraim-zuroff-dla-rzeczpospolitej-wielu-polakow-odegralo-role-w-holokauscie/vzbewsf, onet.pl, 2 lutego 2018

„Ciekawe rozważania, choć w terminach nieco zamaskowanych, o klasowym charakterze kultury narodowej znaleźć można także w Myślach nowoczesnego Polaka Romana Dmowskiego. Świetne to dziełko było spóźnioną próbą wtłoczenia w mętną polską świadomość narodową wyraźnej treści burżuazyjnej i antyszlacheckiej – literacko bodaj przeżycia fazy, której nigdy nie było w naszej rzeczywistości. Wiemy, jak szybko ta próba wykoleiła się w praktyce. Antagonizm mieszczańsko-szlachecki przeżył się w Polsce nie wiedzieć jak i kiedy, i Dmowski-polityk tworzyć musiał swe stronnictwo z obu pierwiastków, oblepiając je obficie, ku większej trwałości, błotkiem małomiasteczkowego kołtuństwa. Lecz Myśli nowoczesnego Polaka pozostały dokumentem pierwszorzędnej wartości. Rzadka w Polsce jasność i konsekwencja myślenia zmusza autora do uznania, że to, co pospolicie uchodzi za „charakter narodowy”, jest właściwie charakterem klasy panującej i ulega zmianie, gdy na czoło narodu wypycha się inna klasa społeczna. W sposób przekonywający wykazuje Dmowski, że tak zwany polski charakter narodowy jest charakterem szlachcica polskiego, ściśle zależnym od sposobu bytowania tej klasy. Typ szlachecki wciąż jeszcze nadaje ton polskiemu życiu kulturalnemu, przy czym snobizm młodszych kulturalnie żywiołów o wiele łatwiej przyswaja sobie cechy ujemne tego typu, niż jego zanikające zresztą w nowoczesnych warunkach życia cechy dodatnie.”

Julian Brun (1886–1942) polski dziennikarz i działacz komunistyczny

Źródło: Stefana Żeromskiego tragedia pomyłek, www.nowakrytyka.pl http://www.nowakrytyka.pl/spip.php?article446

„Bardzo ważne jest wychowanie narodowej samoświadomości, patriotyzmu poprzez szacunek do języka ojczystego, do narodowej historii, do państwa. Na razie jednak trzeba skonstatować, że rosyjska kultura dominuje na naszym terytorium. Rosyjskich środków masowego przekazu żąda większość naszej ludności, język rosyjski przeważa na ulicach i w instytucjach. Nie, ja głęboko szanuję kulturę rosyjską, rozumiem nieuniknioność i nieodwracalność niektórych procesów, ale czasem bywa przykro za rodaków, którzy nie mogą mówić w języku ojczystym.”

Hienadź Dawydźka (1955) białoruski aktor, reżyser i polityk

Вельмі важна выхаванне нацыянальнай самасвядомасці, патрыятызму праз павагу да роднай мовы, да нацыянальнай гісторыі, да дзяржавы. Пакуль жа даводзіцца канстатаваць, што руская культура дамінуе на нашай тэрыторыі. Расійскія СМІ запатрабаваныя большасцю нашага насельніцтва, руская мова пераважае на вуліцах і ва ўстановах. Не, я глыбока паважаю рускую культуру, разумею непазбежнасць і незваротнасць некаторых працэсаў, але часам бывае крыўдна за землякоў, якія не могуць гаварыць на роднай мове. (biał.)
Źródło: telegraf.by, 30 stycznia 2012 http://telegraf.by/by/2012/01/persona-gennadii-davidko-predatelei-ya-na-televidenie-ne-pozovu,

„Pewien nieżyjący już wybitny polski historyk powiedział, że obaj nasi wielcy brzydko się starzeli – Piłsudski brzydko czynił, a Dmowski brzydko pisał. Gdyby zważyć, co jest gorsze: dyktatura czy brzydkie pisanie, to odpowiedź jest oczywista. Ale po 80 latach nie ma już na świecie osób, które cierpiały pod twardą ręką marszałka, nie ma nawet ich dzieci. Za to są pisma Dmowskiego, one nadal żyją. Oprócz wielu wybitnych, znaczących dzieł są też takie, których być może dzisiaj by się wstydził.”

Krzysztof Kawalec (1954) polski historyk

Źródło: Krzysztof Różycki, Bohater ze skazą (wywiad z Krzysztofem Kawalcem), „Angora” nr 20 (1300), 17 maja 2015, s. 17.

„Zrobiłam wszystko, aby Ci otworzyć oczy. Niestety, zaślepiła Cię niesłychana próżność i, przyznaję to, że powodowany patriotyzmem, nie chciałeś dostrzec niebezpieczeństwa.”

Maria Walewska (1786–1817) kochanka Napoleona

fragment listu do Anastazego Colonny-Walewskiego, męża Marii, który namawiał ją do zostania metresą cesarza.
Źródło: Vika Filipowicz, Smutne szczęście pani Walewskiej, „Top Biografie” nr 7–9/2007, s. 70.

Tematy

Antoni Macierewicz 63

Podobne cytaty

Pokrewne tematy