„W każdym z nas jest ktoś kogo nie znamy. Przemawia do nas w snach i tłumaczy że widzi nas zupełnie inaczej, niż my – siebie.”

„Jest we mnie, widzę to dobrze, ktoś, kogo nie znam.”

„Czy jest tu ktoś, kogo znam
Ponieważ nic nie idzie zgodnie z planem
I wszystko jest niepoukładane
I nikt nie chce być sam”

„Musi być ktoś, kogo nie znam, ale kto zawładnął Mną:
moim życiem, śmiercią; tą kartką.”

„Znajomy to ktoś, kogo znamy dostatecznie, aby od niego pożyczać pieniądze, ale zbyt mało, żeby jemu je pożyczać.”

„Nie tłumacz się, jeśli nie znasz języków.”

„Maluje sobie jeszcze usta, bo kto wie, kogo spotka się we śnie.”

„Czy jest ktoś, kogo chciałbyś zmienić, poinstruować, ulepszyć? Świetnie! Jestem za! Ale dlaczego nie zaczniesz od siebie?”

„Cudzoziemcy nie liczą, że im ktoś pomoże. W Polsce jest tak, że jeśli ktoś nie ma wyraźnie racji, nikt nie stanie w jego obronie. Wymówka jest znana – to nie moja sprawa. Zupełnie inaczej niż w Senegalu.”

„My się starzejemy i siwiejemy. To my się zdzieramy na strzępy i pewnego dnia odchodzimy. Z naszymi snami jest inaczej. One potrafią żyć w innych ludziach przez długi czas po naszym odejściu z tego świata.”