„Ale wy z miasta, to jakoś nie widzicie natury. Oczy wam wśród kamieni zgasły.”

„Pamiętajcie wy o mnie co sił! Co sił!
Choć przemknąłem przed wami jak cień!
Palcie w łaźni, aż kamień się zmieni w pył –
Przecież wrócę, gdy zacznie się dzień!”

„Dziejów miasta Torunianie wygrzebuj z ksiąg starych,bo wystarczy się przejść ulicami,a odczytasz z łatwością,żywą miasta opowieść,tutaj przeszłość wrzeźbiła się w kamień.”

„Pozostaw Polsce szczyptę wiary,
choć wolność położona w trumnie
choć ona zgasła w oczach szarych,
Wolność… nie może przecież umrzeć!”

„Pozostaw Polsce szczyptę wiary,
odwadze całej, nie daj umrzeć,
choć ona zgasła w oczach szarych,
choć ją złożono tutaj w trumnie..”

„Dałem wam wiedzę i władzę, ale wy dążyliście tylko do wojen i nieszczęść. Została wam powierzona natura, wobec czego wyście wyssali z niej soki, zanieczyścili ją, zmienili nie do poznania i zniszczyli. Przy całej obfitości, jaką wam udostępniłem, nie potraficie nakarmić świata. Głód się potęguje. Wasza era wybrzmiewa zgrzytliwie. Krótko rzecz ujmując: mężczyzna jest u kresu. Takim mnóstwem perfekcyjnego marnotrawstwa nie sposób zarządzać. Czy to w kapitalizmie, czy w komunizmie: wszędzie mądrzy się szaleństwo. Ja tego nie chciałem. Wam już nie można doradzać. Sprawa męska załatwia się sama. Przepadło, mój synu. Trzeba zejść ze sceny. Zrób to przyzwoicie.”

„W ciemności nie biec, sprawdzać otoczenie rękami, strzec się wybojów, drzew, kamieni, wymijać zygzakiem przedmioty – jest wbrew naturze, wbrew popędom, jak wszelka wiedza. Ciemność, przekreśliwszy oko, wymaga, żeby w niej mknąć, płynąć i rozpływać się.”

„Bo w słowie co zjaśnieje już się nie odstanie,
trwalsze nad kamień krąży jak rozpalone
w mgnieniu widzenie.”

„Oczy kobiety zapraszają do gry.
Ale z naturą się nie wygrywa.”

„Ale nie, miasta nie mają oczu ani innych narządów zmysłów. Gładzone kamienie i stwardniały tynk, drewniane belki i ocienione gzymsami fasady, otoczone murami ogrody i spokojne sadzawki z szemrzącymi fontannami, wszystko to było niewrażliwe na niszczące poczynania obywateli. Miasto nie znało głodu, nie mogło się obudzić ani nawet poruszać nerwowo w grobie.”