„Dla kogo nasze państwo jest przyjazne? Chyba tylko dla tych, którzy już mają dużo, ale chcieliby mieć jeszcze więcej… Dla pozostałych nie.”

„Chciałbym, aby w naszym kraju zachodziły pozytywne zmiany. Chciałbym mieć poczucie, że żyję w bezpiecznym, prawym państwie.”

„Zawiść odczuwamy tylko w stosunku do kogoś, kogo uważamy za równego sobie i wywyższonego jedynie przez czysty traf, jaki naszym zdaniem – zakładając, że będziemy mieć więcej szczęścia, niż mieliśmy dotychczas – kiedyś może się przytrafić i nam samym.”

„Niektórzy są wiecznie niezadowoleni. Kiedy mają niewiele, chcą więcej. Jeśli mają dużo, chcą jeszcze więcej. A kiedy już to osiągną, tęsknią za prostym, skromnym życiem.”

„Kiedyś miałam takie zamiary, żeby uzdrawiać cały świat. Dziś wiem, że to niemożliwe, ale chyba rzeczywiście sprawia mi przyjemność robienie innym przyjemności. A co do przekazów w mediach… Za dużo w nich smutnych rzeczy, za dużo zła. Myślę, że gdyby było więcej radosnych informacji, ludziom też byłoby lepiej.”

„Niechęć do przyznania, że ludzkość może mieć jakichś rywali pod względem potęgi intelektu, występuje mocniej wśród intelektualistów niż wśród pozostałych ludzi – intelektualiści mają więcej do stracenia.”

„Nie chcę opowiadać, że nie miałem normalnego domu,
bo ta opowieść miała by chyba z dziesięć tomów.”

„Będziemy mieli nasze frankofońskie państwo.”

„Ja nie chciałbym mówić o siatkarskiej sprawiedliwości, po prostu mieliśmy dużo szczęścia.”

„Jeden ma więcej, nie patrz na ręce, słuchaj co dyktuje tobie twe serce, chciałbyś mieć więcej chodzi o pensję zapomnieć o tym co daje ci szczęście. Bo znowu te pieniądze, pieniądze cały czas ogromne konta chcą napędzać wokół świat, nie możesz tego mieć nic nie tracisz nie smuć się, nie zawsze dają szczęście chyba już o tym wiesz.”