„Ustrojona w purpury, kapiąca od złota,
nie uwiedzie mnie jesień czarem zwiędłych kras,
jak pod szminką i pudrem starsza już kokota,
na którą młodym chłopcem nabrałem się raz.”

„Bez pudru naga prawda
staje się zbyt naga
puder i tylko puder
ostrzy brzytwę dyplomacji”

„Targane wiatrem stoją smutne grusze,
U stóp ich leżą, zwiędłe zżółkłe liście,
Niby strącone z niebios smutne dusze,
A psalm jesieni huczy uroczyście,
Budząc odludne, mroczne, leśne głusze…”

„Nie ma tak wysokiej góry, na którą nie wspiąłby się osioł obładowany złotem.”

„Ta wspaniałość szat i klejnotów u znamienitej szlachty, ta ich obfitość nawet u mniejszej i bardzo małej, wywołuje wrażenie, jak gdyby ta przeszłość była jakimś światem purpury, złota i brylantów, nasuwa wniosek nie już wielkiego dobrobytu, ale wyjątkowego bogactwa. Wniosek taki byłby jednak mylny.”

„bez pudru
nie istniał dwór”

„Szminka jest protestem przeciw niedoskonałości bytu.”

„W twojej szmince karminowe słońce się odbija dziś.”

„Wiecie, czym się różni hockey mom od pitbulla? Szminką.”

„Jakiś smutek się tu czuje,
chociaż jesień taka złota,
babie lato nić swą snuje,
ale w sercu jest tęsknota.
Co odeszło nie powróci,
co się stało, nie odstanie,
i dlatego tak nas smuci…
Przemijanie, przemijanie…”