„Mądrość Stalina,
rzeka szeroka,
w ciężkich turbinach,
przetacza wody,
płynąc wysiewa
pszenicę w tundrach,
zalesia stepy,
stawia ogrody.”

„Teraz, wiosną,
nie potrafię już zrozumieć
mowy pól,
zmarli przyglądają mi się
rozszerzonymi oczyma
i pszenica się pieni
i tylko rzeka zdaje sprawę z nieba…”

„Mądrość jest zawsze tam,
gdzie swe kroki stawia Pan.”

„Szeroki jest człowiek, zbyt szeroki. Ja bym go zwęził.”

„Kutia – nobilitacja pszenicy.”

„Ciężką pracą, w pocie czoła ludzie wiedzę zdobywają, jednak w porównaniu z ropuchem mądrość mają bardzo małą.”

„Ciągle pada…
alejkami już strumienie wody płyną
jakaś para się okryła peleryną
przyglądają się, jak mokną bzy w ogrodzie…
A ja?
A ja chodzę!

W strugach wody, ale z czołem podniesionym,
Żadna siła mnie nie zmusza i nie goni,
Idę niby zwiastun burzy z kwiatkiem w dłoni….
O tak!”

„Źródło i rzeka to dwie skrajności. Źródło potrafi się przebić, a rzeka tylko staczać.”

„Wciąż w kółko męczy się i trudzi;
Wciąż w kółko głupiec idzie do łona.
Wciąż w kółko rodzi się i umiera;
Wciąż w kółko noszą go do grobu.
Ale ten, kogo mądrość jest szeroka jak świat,
nie rodzi się w kółko,
Bo osiągnął ścieżkę
nieodradzania się.”

„Młodość jak rzeka, co nas urzeka.”