„Prawdziwej filozofii uczy tylko nieszczęście, a gdy się raz zostanie filozofem, przepadło…”

„To, czego uczę […], jest upojeniem, a nie filozofią: nie jestem filozofem, ale świętym, może szaleńcem…”

„Filozofie są tyle warte, co warci są filozofowie. Im większy człowiek, tym prawdziwsza filozofia.”

„Nieszczęście tworzy najpierw poezję, potem filozofię, a po chwili religię.”

„Filozofia uczy nas z pozorem prawdy mówić o wszystkim i przynosi podziw tych, którzy są mniej niż my uczeni.”

„Filozofowie Wschodu w ogóle nie uwzględniają problemu dowcipu. Poczucie humoru z punktu widzenia tantryzmu nie istnieje. W ogóle z punktu widzenia filozofii…”

„Udawana miłość prowadzi do kompromisów i łatwych filozofii, natomiast prawdziwa miłość zawsze kończy się rozlewem krwi.”

„(…) nie podoba mi się polska szkoła.(…) Szkoła uczy kilku przedmiotów bardzo szczegółowo, a jednocześnie pomija wiele ciekawych dziedzin, choćby filozofię, psychologię, medycynę, ekonomię, nie mówiąc już o bardziej praktycznych przedmiotach, na czele z przedsiębiorczością.”

„Bieda jest prawdziwym nieszczęściem. Ale od biedy gorsza jest choroba ciała, a od choroby ciała gorsza jest choroba duszy. Bogactwo jest prawdziwą łaską, ale od bogactwa lepsze jest zdrowie, a od zdrowia – posłuszeństwo duszy.”

„Chcę zajmować się życiem w całości, w jednym kawałku. Dopiero wtedy można uzmysłowić sobie prawdziwą wagę spraw. Zmierzam w kierunku uporządkowania, poukładania ich na swoim miejscu. Kiedyś jeden z miesięczników zwrócił się do najwybitniejszych polskich filozofów z pytaniem o to, czym jest dla nich filozofia. Pamiętam, że wszystkie wypowiedzi były bardzo obszerne, z wyjątkiem jednej. Jej autorem był Władysław Tatarkiewicz. Napisał tylko: „Żeby był porządek na stole.””