„Moje budynki zapewniają słońce, przestrzeń i zieleń.”

„Wszystko sen był. Ta ziemia barwna i bogata,
Słońce, zieleń i ludzie – wszystko sen był marny
I ułudny. Nic niema, jeno mgła skrzydlata.”

„O rozdarte słońce
oślepły pawiu magiczny i rześki
o łukowatych dłoniach probówek
chwilowy zanik przestrzeni”

„Jabłko i grzech – tak musi być,
Wojna i śmiech – zaraz po niej.
Zieleń i brąz, płomień i dym,
Żebrak i król w koronie.

Słońce i grad, po nocy dzień,
Światło i mrok – ramię w ramię,
Szampan i kac, po życiu sen
I nic się już nie odstanie.”

„Jarosz – tygrys zieleni.”

„(…) w tym kraju ludzie są zdołowani. Budynki zniszczone, wszędzie miny. Na miejscu zrobiono nam wykład, że można chodzić tylko po asfalcie i nic nie wolno podnosić. W zawiązku z przewagą plenerów mieliśmy też inne trudności. Słońce szybko zachodziło i robiło się zimno, a ja musiałem wciąż chodzić w t-shircie.”

„Koniki polne – lotne puenty zieleni”

„Żar lał się z nieba. Zdawało się, że to nie tylko samo słońce tak grzeje, ale i ziemia, budynki i drzewa, że nawet zwierzęta wganiane do chlewów i stajni roznoszą tę duchotę, że nawet ludzie, że to z zielonej ściany parku bucha jak z pieca to duszne, nagrzane powietrze, które lepiło się do ciała, zatykało oddech, gryzło w oczy jak dym.”

„Bank wspomnień, jeśli ktoś chce znać moje zdanie, to nie jest serce ani głowa, to nawet nie jest dusza. To przestrzeń pomiędzy dwojgiem ludzi.”

„Samogłoski: A czerń, E biel, I czerwień, U zieleń, O błękit.”