„Nie jest adekwatną formą mszy żałobnej odprawianie jej, jak gdyby świętowano wejście zmarłego do królestwa wiecznej szczęśliwości. Bo gdzież tu różnica względem uroczystości ku czci świętych, o których na gruncie wiary wiemy, iż osiągnęli szczęśliwość wieczną? Optymizm i pomniejszanie wagi Sądu dominują więc w dzisiejszej liturgii pogrzebowej, w przeciwieństwie do trydenckiego Requiem i to spłycenie wiąże się ściśle z zanikaniem sensus supernaturalis.”

— Dietrich von Hildebrand

Spustoszona winnica
Źródło: s. 258

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

wiara , optymizm , zmarły , różnica , wejście , uroczystość , waga , sąd , wiązanie , osiągnięcie , forma , królestwo , msza , liturgia

Dietrich von Hildebrand 63

1889–1977

Podobne cytaty

„Nie mamy nic wspólnego z „Ogniem” i jego pogrobowcami. Uważamy, że zamiast uczestniczyć w uroczystościach ku czci „Ognia” należałoby odprawić żałobne nabożeństwo w intencji jego ofiar, a jest ich 430.”

Józef Kuraś (1915–1947) dowódca antykomunistycznej partyzantki, pseud. Ogień

O Józefie Kurasiu
Źródło: Oświadczenie Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, cyt. za: „Polityka” nr 52(1756)/1990.

„Religia niszczy twórczą energię, ponieważ każe gardzić życiem ziemskim, liczyć jedynie na osiągnięcie szczęśliwości w niebie.”

Michał Bakunin (1814–1876) rosyjski myśliciel, rewolucjonista

Religia

„Nie trzeba dewocyjnie, przez całe życie odprawiać modlitw (i zamawiać kosztownych „mszy za zmarłych") w intencji określonych „biednych dusz" w „czyśćcu."”

Hans Küng (1928) szwajcarski teolog katolicki

Credo. Apostolskie wyznanie wiary objaśnione ludziom współczesnym
Źródło: s. 224

„Stan absolutnej szczęśliwości, w którym się znajdował, pozwalał mu spoglądać z niepoprawnym optymizmem na całe zaplanowane przedsięwzięcie. I choć wyrzucał sobie w duchu tę przesadną euforię, nijak nie potrafił się jej pozbyć.”

José Antonio Cotrina (1972)

Między wierszami

„Msza św. trydencka bardziej niż cokolwiek innego przepojona jest duchem prawdziwej czci, a tych którzy nią żyją, pociąga wprost ku temu duchowi. Właściwy fundamentalny stosunek wobec Boga i stworzenia żyje we wszystkich jej częściach. Cała liturgia jest przeniknięta tą czcią wobec majestatu Boga, maiestas Domini, jasną świadomością Jego absolutnej zwierzchności i uznaniem faktu, że wszystko od Niego otrzymujemy.”

Dietrich von Hildebrand (1889–1977)

Źródło: Liturgy and Personality, New Hampshire 1986, s. 55, [cyt. za:] ks. Grzegorz Śniadoch IBP, Msza święta trydencka. Mity i prawda, wydanie II popr. i uzup., Centrum Kultury i Tradycji, Ząbki 2014, s. 246.

„Wy zaś, umiłowani, budując samych siebie, na fundamencie waszej najświętszej wiary, w Duchu Świętym się módlcie i w miłości Bożej strzeżcie samych siebie, oczekując miłosierdzia Pana naszego Jezusa Chrystusa, [które wiedzie] ku życiu wiecznemu.”

Juda Tadeusz Apostoł List Judy

List Judy
Źródło: Jud 1, 20–21

„Paweł VI robił wszystko, co mógł, aby oddalić katolicką Mszę od tradycji Soboru Trydenckiego na rzecz protestanckiej Wieczerzy Pańskiej (…) Innymi słowy widzimy u Pawła VI ekumeniczną intencję wyrzucenia wszystkiego lub przynajmniej skorygowania wszystkiego, co jest zbyt katolickie, ze Mszy oraz zbliżenia Mszy – powtórzę to raz jeszcze – tak silnie jak to możliwe do liturgii kalwińskiej.”

Jean Guitton (1901–1999)

Źródło: Paweł Milcarek, Historia Mszy. Przewodnik po dziejach liturgii rzymskiej, Kraków 2009, s. 237.

„Życie nasze to podróż po wzburzonych wodach oceanu, pośród ciemności nocy; wiara to latarnia morska, co nam drogę do portu wiecznej szczęśliwości ukazuje; wierność w obowiązkach to czółno, które nas od morskich broni bałwanów, tj. od wpływów świata; nadzieja, ufność w Bogu to kotwica, co nas od zatonięcia ratuje; miłość to wiatr, co żagle nadyma. I do nieba wiedzie.”

Honorat Koźmiński (1829–1916)

„Benedykt XVI przejdzie do historii jako papież liturgicznego remanentu, a może wręcz rewolucji. Nie jest to droga Jana Pawła II. (…) Determinacja Benedykta XVI, by uwolnić liturgię trydencką, doprowadziła go do nieznanej wcześniej formy papieskiej ingerencji w historię liturgii. A jest to również ingerencja, która dokonała się bez odwołania do zasady kolegialności biskupów, tj. do zasady ich wspólnego, na czele z biskupem Rzymu, kierowania Kościołem. Trudno zharmonizować to z poglądem kard. Ratzingera, że podstawą i źródłem teologii kolegialności biskupów jest eklezjologia eucharystyczna, tj. że kolegialność wyrasta z liturgii. Problem w tym, że wielu biskupów krytycznie odnosiło się i odnosi do powrotu Mszy trydenckiej.”

Józef Majewski (1960) polski teolog i medioznawca

o decyzji Benedykta XVI przywracającej mszę trydencką.
Źródło: Piotrowa łódź zmienia kierunek, „Tygodnik Powszechny”, 15 kwietnia 2008

„Dla niektórych mówienie o cnotach, niewinności, uczciwości, moralności, wierze, czy sile charakteru może wydawać się staromodne, lecz to właśnie te cechy budowały wielkich ludzi, jak też są one wskaźnikiem drogi do radości życia doczesnego i wiecznej szczęśliwości w zaświatach. To te cechy są kotwicami naszego życia, mimo stawianych nam próbom, tragediom, epidemiom i okrucieństwom wojny za którymi podąża okrutne zniszczenie, głód i przelew krwi.”

Harold B. Lee (1899–1973)

Tematy

Dietrich von Hildebrand 63

Podobne cytaty

Pokrewne tematy