„Czasem, grając z kimś, trzeba samemu produkować emocje, intencje, żeby wszystko stało się jasne, czytelne, a czasami partner daje tyle, że to wszystko się odbywa mimochodem. Dlatego nam bardzo łatwo się ze sobą grało.”

„Na pierwsze próby Merlina, którego teraz gramy w Narodowym, przychodziłem o kulach. Bałem się, czy uda mi się doprowadzić nogę do takiego stanu, by grać. A to ruchliwa sztuka. Trzeba biegać, skakać. Gram z nogą w stabilizatorze. Daję z siebie tyle, ile mogę. Podjąłem się roli, więc to oczywiste. To kwestia honoru.”

„Nie gram w filmach dlatego, żeby mi się podobały. Chodzi o to, by wzbudzały emocje i by ludzie po wyjściu z kina o nich dyskutowali.”

„Gram zawsze tak, jak gdybym sama znalazła się w takiej czy innej sytuacji. Nigdy nie jest to chłodne i wykalkulowane. Odtwarzana postać to jak gdyby maska, która pozwala mi robić to, czego bym normalnie nie zrobiła, czego bym się może wstydziła, na co by mnie nie było czasami stać. Dlatego lubię grać najróżniejsze role, najchętniej charakterystyczne. Nie lubię grać tylko jednej roli – ładnej blondynki, pięknej pani w kolorze. Chcę odpowiadać za to, co gram, a nie za to, jak wyglądam”

„Jesteśmy tak przyzwyczajeni grać komedię wobec drugich, iż w końcu gramy komedię wobec samych siebie.”

„Aktorem się bywa. To co robię, traktuję jako zawód i pasję. To magia, praca na emocjach, ale staram się wyważać proporcje, by nie zwariować. I dlatego nie przenoszę emocji z pracy do domu, i dlatego nie gram w życiu.”

„Można łatwo stać się popularnym, ale na krótko. Jeśli chce się istnieć dłużej i robić to nie dla samej popularności, ale dlatego, że robi się to, co się kocha, to to jednak wymaga czasu. To nie dzieje się tak z dnia na dzień.”

„Jesteśmy zespołem nie w pełni profesjonalnym, pracujemy normalnie i w zasadzie nie utrzymujemy się z grania. Trzeba połączyć pracę, która daje chleb i tę pasję, czyli granie, oraz czas dla rodziny. Natomiast ten okres – dwa lub trzy lata – jest przychylny, daje możliwość zmienienia się. Człowiek nabiera doświadczenia, dystansu, staje się kimś innym, przeżyje pewien okres i naturalnie się zmienia. Dzięki temu gdy podchodzimy do następnych dokonań, nie musimy się siłować, żeby być kimś innym.”

„Nie wiem, na co kobiety wydają tyle pieniędzy: nie piją, nie grają w karty i same są kobietami.”

„Utarło się, że grając trzeba przełamywać siebie, używać swoich emocji. Ja to robiłem. Teraz uważam, że trzeba po prostu świetnie się bawić. Emocje już we mnie nie zostają, na tym polega zawodoznawstwo. Robię swoje, a potem idę do domu.”