„Znów purpurową mnie piłką
Trafił Eros złotowłosy
I do igraszek z dziewczęciem
W barwnych sandałach zaprasza…”

„Zapraszamy do poleczki, zapraszamy na trzy-dwa,
Już zaczyna się poleczka, zapraszamy wszystkich w tan,
Kto kandydat do poleczki? Może pani, może pan?”

„To proste. Wszyscy usiłują trafić w bramkarza, bo on przyciąga piłkę. Ja celuję w słupki. Kiedy piłka przeleci po niewłaściwej stronie, nikt nie ma do mnie pretensji. Kiedy wpadnie do bramki przy słupku, mówią, że jestem geniusz, a ja nie protestuję. Ale tak naprawdę moja skuteczność wynosi około 50 procent.”

„Zapraszam do plazmy.”

„Gdy zapraszamy Przyzwyczajenie, Miłość wychodzi.”

„Polska nie jest krajem, gdzie kapłana się zaprasza, ale trzeba go wypraszać.”

„Jak zagrywa Mariusz Wlazły? Zapraszam na trening…”

„Potocyzacja języka i rosnąca, nadmierna brutalność. Tę drugą widzę, słyszę, czytam na każdym kroku. Podam przykłady. Piłkarze Śląska Wrocław przegrali dwa mecze z rzędu, w tym jeden wysoko. Jaki czytam tytuł w gazecie następnego dnia? „Znów rozstrzelani”. Bramkarz w Bundeslidze przez przypadek został trafiony piłką w głowę. Nagłówek nazajutrz? „Strzał w tył głowy”. Tę zbędną brutalność słyszę w relacjach sprawozdawców telewizyjnych, którzy są w wieku mojego syna, trzydziestoparoletnich.”

„Zapraszam serdecznie do oglądania… Winiar!!! Bo jak ci zaraz…”

„Oczy kobiety zapraszają do gry.
Ale z naturą się nie wygrywa.”