„Leżę już któryś tam dzień w szpitalu. Czas płynie szybko, dzień za dniem mija, wydaje mi się, że jadę przyspieszonym pociągiem w nieznaną przestrzeń. Mijam znajome stacje – to chwile dawnych przeżyć, prześnionych snów, które określa każdy zdrowy człowiek słowem wspomnienie! Dlaczego zdrowy człowiek – raczej rozsądny, który mówi: wspomnienia, jakby stawiał kropkę nad „i”, i koniec na tem! (…) Tylko ja nudziarz, tetryk 30-letni, cofam się do dni ostatnich walk.”

Tematy

sen , wspomnienie , czas , szpital , dzień , koniec , przestrzeń , człowiek , stacja , pociąg , nieznane , mówić , stawiać , nieletni