„Jest brzeg tak cienki jak mojej ironii
Srebrna symfonia tłumiona daremnie”

„Katedra jest wypełniona po brzegi berlińczykami poszkodowanymi przez bombardowania i panuje w niej uroczysty nastrój. Niestety akustyka nie jest zbyt dobra, ale Furtwängler porywa Filharmoników do niezrównanych wyczynów. Wykonane zostają „Concerto Grosso” Händla, „Symfonia Es-dur” Mozarta i „V Symfonia” Beethovena. Od czasu jak go słuchałem ostatni raz, Furtwängler jeszcze bardziej dojrzał.”

„Możliwe, że będziesz siedzieć na brzegu rzeki, nad powierzchnię wzięci srebrny deszcz ryb. Albo ptaki lotem wokół ciebie będą pleść cudowne welony. Oby ci dane było ujrzeć kwiaty, jak dyrygują dniem!

Proszę, nie zapomnij tego!”

„Trzeba pamiętać o tej męce i ludziach, którzy byli jej ofiarami, a jednocześnie trzeba tłumić potrzebę bohaterstwa, zwłaszcza zaś zawsze niszczącego ducha militaryzmu, który tak łatwo przeradza się w prostacki nacjonalizm lub wyrafinowany, choć cienki dekadentyzm – bo na przybranie właśnie tych obliczy narażony jest każdy narodowy patriotyzm.”

„Fale załamują mój cień
ziarnkami piasku
przeprawiają sekundy życia
na prawy brzeg (…)
może zdążę utrwalić ślad”

„Tłum cechują irracjonalne zachowania. To żywioł groźny i nieobliczalny. Tłum zawsze ma swoich przywódców i inspiratorów.”

„I tu, tutaj właśnie zatrzymuje się światło,
choć pewnie brzeg rzeki gdzieś płonie pięknie i płonie
brzeg morza, którego nie widać,
ognia nie widać, który to morze wyrzuca na brzeg.”

„Muzyka jest jak morze. Stoisz na jednym brzegu i patrzysz w dal, ale dojrzeć drugiego brzegu niepodobna.”

„Tłum: Mechanik do panik.”

„Tłum depce leżącego.”