„(…) pomyślała, że znów wybuchł w nim wulkan z wodą sodową i zalewa (…) narządy do myślenia.”

„Jak sam sobie prasujesz, to woda sodowa do głowy ci nie uderzy.”

„Woda sodowa uderza mi wciąż do głowy i to jest takie wspaniałe i dlatego jeszcze jestem w tym zawodzie.”

„(…) nie czuję się gwiazdą. Woda sodowa nie uderzyła mi do głowy, może dlatego, że na swój sukces musiałam bardzo ciężko pracować.”

„Tak bardzo znów chciałbym pić. Ale nie, nie chodzi tu o jedno piwo, o jednego drinka. Chciałbym przez kilka dni zalewać się w trupa, łykać Oksykodon albo Percocet, z myślą, że ja się nie uzależnię. Tak, przyznam, bardzo chętnie bym się nawalił.”

„Gwiazdą się nie czuję i nie mam takiego zamiaru, ponieważ źle to może wpłynąć na moją grę w późniejszym czasie i mogę powiedzieć, że woda sodowa na pewno mi nie uderzy do głowy.”

„Jestem normalnym człowiekiem, który stara się być aktorem, i cieszę się, że ktoś mi pozwala wychodzić na scenę i grać. Cieszę się opinią o mojej roli, ale woda sodowa do głowy mi nie uderzy. Kiedyś tak się stało, gdy wygrałem w Toruniu Festiwal Teatru Jednego Aktora, i okazało się, że prócz wody sodowej nic za tym nie poszło. Trzeba pracować – to wszystko.”

„Nie jestem wielkim intelektualistą i nie chcę się mądrzyć, ale przejście z nieba, jakim był medal MŚ, do ligowej rzeczywistości nie dla wszystkich było łatwe. Czy odbiła nam woda sodowa? Może nie aż tak, ale chyba za szybko uwierzyliśmy w swoją wielkość.”

„Aby móc nakreślić granicę myśli, powinniśmy poznać obie strony tej granicy (…), musielibyśmy umieć pomyśleć, czego nie można pomyśleć.”

„Gdy wybuchło Powstanie Warszawskie byłem w transporcie na wschód. Jechaliśmy źle traktowani, stłoczeni w okratowanych, bydlęcych wagonach. Myśli były różne.”