„Powstanie przeżyłem w Warszawie, w Śródmieściu, a po klęsce przez obóz przejściowy w Pruszkowie, zostaliśmy wywiezieni pod Częstochowę. Miałem siedem lat, ale poszedłem od razu do czwartej klasy, bo taka akurat była. Już wtedy pisałem i czytałem płynnie. Uczyła mnie mama. Znałem też geografię Polski, oczywiście tej przedwojennej. Kiedy wróciliśmy do zrujnowanej Warszawy, nie poznałem miasta swojego dzieciństwa. W każdym razie, zaraz po powrocie poszedłem do szkoły, właśnie tu na Drewnianą, i od razu do piątej klasy. Skończyło się na tym, że przystępowałem do matury w wieku 15 lat. A wtedy mając 15 lat było się jeszcze dzieckiem.”

—  Stanisław Tym

Źródło: Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke, Stanisław Tym, „Playboy” nr 2, 2007 http://wywiadowcy.pl/stanislaw-tym/

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia
Tematy
dzieci , czytanie , wiek , dzieciństwo , dziecko , pisanie , klasa , mama , obóz , czytać , powrót , zostać , bagaż , mienie , piąta , powstanie , matura , śródmieście , geografia , warszawa
Stanisław Tym Fotografia
Stanisław Tym 39
polski aktor, satyryk, felietonista 1937

Podobne cytaty

Jan Machulski Fotografia

„Kiedy przyjechałem do Warszawy, dowiedziałem się, że takich jak ja jest ponad 300 w Warszawie. No to poszliśmy z Haliną na studia reżyserskie, bo chcieliśmy być niezależni.”

Jan Machulski (1928–2008) aktor polski

Źródło: „Przegląd” 2003, nr 28

Katarzyna Łaniewska Fotografia

„Kiedyś to się bardzo liczyło, że ktoś jest ze stolicy. Warszawa miała swój klimat, swoją kulturę, a nawet swoich złodziei, którzy mieli swój charakter. Nie kradli na własnych dzielnicach, byli szarmanccy i uprzejmi. W tej chwili, to się zamazało. Kilkadziesiąt lat temu była Warszawa z Pragi, ze Śródmieścia, z Mokotowa. Teraz to wszystko się pomieszało. Chyba nie ma już prawdziwych warszawiaków.”

Katarzyna Łaniewska (1933) polska aktorka

Źródło: „Kieleckie Słowo Ludu”, 24 listopada 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/modnaba.htm

„Postanowiłem opisać, jak to się przyczyniłem dla nauki. Bardzo szanują nauką. Wiem, jak trudno jest się uczyć. Skończyłem dwie klasy szkoły specjalnej i znam się na tym. Dlatego mam dla nauki wielki szacunek. Te dwie klasy kończyłem przez sześć lat, aż się nauczyłem pisać i czytać. Uczeni, jak coś zrobią dla nauki, to piszą sprawozdania. Więc i ja muszę napisać sprawozdanie, żeby opisać, jak się dla nauki przyczyniłem.(…)
gdy tylko skończyłem te dwie klasy, zaraz poszedłem do pracy w Instytucie Kosmologii i Kosmografii. Nie wiem dokładnie, co to jest kosmologia i kosmografia, ale pracuje mi się dobrze. Zamiatam korytarze, czyszczę popielniczki i myję klozety. Najlepiej lubię myć klozety, bo mi się to świetnie udaje. Są bardzo czyste i piękne, gdy je wyszoruję ryżową szczotką i proszkiem.”

Jerzy Siewierski (1932–2000)

Źródło: Sprawozdanie

„Całe życie czytałem. Pamiętam nawet, jak to się u mnie zaczęło. Moja mama była śpiewaczką. Pracowała do późnych godzin nocnych. A ja nie lubiłem chodzić do przedszkola. Wolałem zostawać w domu. I zawsze rano czekałem, kiedy o 9 czy 10 mama otworzy oczy. I wtedy wskakiwałem do jej łóżka. Miałem taką wielką, przedwojenną książkę z baśniami braci Grimm, która była napisana gotykiem. I miała niesłychane ilustracje. Mama mi to czytała, tłumacząc a vista z niemieckiego. I te bajki towarzyszyły mi przez całe dzieciństwo. I potem, jak już się nauczyłem czytać, zacząłem czytać wszystko. I to bez umiaru. Wszystkie historie o latarkach pod pierzyną podczas czytania, to – wypisz wymaluj – moje dzieciństwo. Potem, kiedy tylko skończyłem szkołę podstawową, były to fantastyczne czasy, kiedy trzeba było bardzo dużo czytać lektur. Ja nigdy nie brzydziłem się czytania lektur.”

Roberto Skolmowski (1957)

Źródło: Urszula Krutul, Całe życie czytałem, „Gazeta Współczesna” nr 102, 28 maja 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/140042.html

Jolanta Szczypińska Fotografia

„Musiałam wyjeżdżać do Warszawy na rady polityczne partii. A bilet trzeba było kupić za własne pieniądze. Pewnego razu, kiedy już uzbierałam pieniądze na bilet, zaczęłam się zastanawiać, w czym pojadę. Było lato, nie miałam butów, więc kupiłam najtańsze, jednorazówki – jak się okazało. Pojechałam do Warszawy, a tam była ulewa i buty się rozpadły. Nie miałam pieniędzy na drugie, więc poszłam boso. Bez butów wkroczyłam do Sali Kolumnowej w Sejmie.”

Jolanta Szczypińska (1957–2018) polska pielęgniarka i działaczka polityczna

o latach 90.
Źródło: Znali się prawie 30 lat. Na pierwsze spotkanie z Kaczyńskim Szczypińska poszła boso https://wiadomosci.wp.pl/znali-sie-prawie-30-lat-na-pierwsze-spotkanie-z-kaczynskim-szczypinska-poszla-boso-6325670349833857a, wp.pl, 9 grudnia 2018.

„Kończyłem Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie z siedzibą w Łodzi, jeszcze na Gdańskiej – zanim przeniesiono ją na Targową. Po wejściu do budynku dech zapierało – to był przecież pałac Maurycego Poznańskiego. Panująca w nim atmosfera wciągała od razu na jakiś niezwykle wysoki poziom – człowiek się robił malutki wobec tych wspaniałych komnat, luster, witraży, marmurów. Ja, chłopak z Kutna, pierwszy raz zdawałem do szkoły, mając 17 lat, ale zostałem przyjęty dopiero za trzecim podejściem, bo wciąż mi powtarzali: Taki szczawik, niech pan przyjdzie za rok. (…) to były lata powojenne i trzeba było dać szansę starszym, którym wojna uniemożliwiła kształcenie. Aja miałem takie szczęście, że kiedy poszedłem w 1945 do szkoły, to pierwsza klasa trwała tylko pięć miesięcy, a kiedy trafiłem do czteroletniego technikum handlowego, to akurat objął mnie eksperyment trzyletni. Tym sposobem ukończyłem szkoły znacznie wcześniej.”

Roman Michalski (1938)

Źródło: Urszula Makselon, Profesorów miałem z encyklopedii, „Śląsk” nr 8, 21 sierpnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/144684.html

Stanisław Mikołajczyk Fotografia

„Prawdą jest, że Niemcy już nigdy nie zdobędą Warszawy. Warszawa już nie istnieje. Te słowa wysłane z Warszawy ostatnim tchem konającego miasta [1 X] przejdą do polskiego katechizmu narodowego.”

Stanisław Mikołajczyk (1901–1966) polski polityk, premier RP na uchodźstwie

wypowiedziane tuż po kapitulacji Warszawy po powstaniu.

Maria Niklińska Fotografia

„Uwielbiam Nowy Jork za jego niesamowitą energię, magię. Bardzo dobrze się tam czułam. Szkoła była fantastyczna. Uczyli nas, że nie chodzi o to, żeby zagrać perfekcyjnie, ale żeby w rolę włożyć coś swojego. Ale tak się złożyło, że za późno złożyłam papiery na następny semestr. I wróciłam do Warszawy, żeby skończyć studia. Pomyślałam wtedy, że tak widać miało być.”

Maria Niklińska (1983) aktorka polska

Źródło: Życie to wielka przygoda, „Gala” http://www.gala.pl/gwiazdy/wywiady/zobacz/viewpointer/1/artykul/maria-niklinska-zycie-to-wielka-przygoda.html

Kazimierz Staszewski Fotografia

„Odkąd pamiętam byłem przeciwnikiem aborcji. Uważam aborcję za morderstwo. Może z tego powodu, że sam o mały włos nie zostałem usunięty czy zlikwidowany, mniejsza o nazwę. Tata nie chciał mieć dzieci. To tylko i wyłącznie dzięki mojej mamie my tu właściwie gadamy, bo jestem. Przecież mama do siódmego miesiąca ukrywała przed tatą, że jest w ciąży. Nie mieszkali już wtedy razem, tata w Płocku, mama w Warszawie.”

Kazimierz Staszewski (1963) polski muzyk rockowy

Kazik w wywiadach
Źródło: Kazik Staszewski. Idę tam gdzie idę. Autobiografia. Rozmawia Rafał Księżyk, wyd. 2, Warszawa 2015, s. 17.

Jarosław Wałęsa Fotografia

„Jakby go mama kilka razy dziennie opieprzyła, że skarpetki rzuca byle gdzie, to nie stałby się taką piedestałową personą i może osiągnąłby więcej jako prezydent (…). Myślę, że to było z jego strony błędem. Powinien zabrać nas wszystkich do Warszawy. Tak to widzę teraz, ale wtedy, oczywiście, nikt z nas tam nie chciał jechać. Czuliśmy się związani z Gdańskiem, tu był nasz dom.”

Jarosław Wałęsa (1976) polityk polski, syn Lecha Wałęsy

o okresie, kiedy Lech Wałęsa pełnił urząd prezydenta Polski.
Źródło: Witold Filler, Od Pierwszych Dam do Dody Elektrody. Sławne żony sławnych mężów, Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 2006, ISBN 8305134288, s. 24.

Pokrewne tematy