„Dla mnie ekspresja nie polega na wyrazie twarzy i nie zawiera się w geście.”

„Brzydota w wyrazie twarzy, czy to osoby starej, czy młodej, pochodzi zawsze z nieświadomego przekroczenia jakiegoś prawa.”

„Moją obsesją jest twarz, twarz innych. Ekspresja twarzy osoby, którą kochasz, jest bezwzględnym łącznikiem z istnieniem, czy nawet tak odważę się powiedzieć: z dobrem istnienia. Pewne zdarzenia czy „półzdarzenia”, pewne drobne nawet sytuacje, odczucia, nagle tę twarz naznaczają: zaczyna się na niej na przeciąg chwili rysować coś dla ciebie (może nawet tylko dla ciebie) niezwykłego, szczególnego, twarz ujawnia się w jakiejś niezwykłej intensywności, intensywności życia, i to jest piękne, nawet jeśli sama ekspresja nie ma nic wdzięcznego, i czujesz, że to piękno wprost zbawia świat. Doznanie jest właściwie radosne, wspaniałe, ale jednocześnie straszne, bolesne, bo czujesz zarazem w sobie absolutną niezgodę na to, że ta twarz kiedyś może umrzeć i że jest z tym pięknem, na którą ją stać, tak przelotna.”

„Może na tym właśnie polega piekło. Kiedy stajesz twarzą w twarz z prawdą. Widzisz cały ten ból, zło wyrządzone innym i wiesz, że nie możesz im pomóc.”

„Ale najciekawsza była twarz Chrystusa – twarz ani trochę nie podobna do tych uduchowionych oblicz, z jakimi malarze Odrodzenia przedstawiają Go na swych płótnach. Była to twarz zbira, potwornie brzydka, o czarnych, głęboko wpadniętych oczodołach, o strasznym, złym wyrazie skamieniałym w rysunku wydatnych zwierzęcych szczęk, twarz zakrawająca bardziej na bluźnierstwo, niż na świętą podobiznę. Mnich, co ją wyrzeźbił, musiał być opętanym, lub strasznym grzesznikiem i wykuł w niej całą swoją złą do dna pajęczą duszę.”

„Dzieje sztuki zaczynają się od ekspresji.”

„Jedyną rzeczą, na którą mogłem sobie pozwolić, był psychiatra. Przez pierwsze dwa lata miałem trzy wizyty w tygodniu. Teraz tylko jedną. W ciągu sześciu lat opuściłem ledwie dwa spotkania. Kiedyś zapytałem mojego psychiatrę, czy byłem wariatem. Po wyrazie jego twarzy zrozumiałem, że myśli, że tak. Ale zaraz powiedział: Teraz już nie jesteś.”

„Język, taniec i muzyka są pomyślane jako trzy równie ważne formy ekspresji.”

„Moje filmy są ekspresją chwilowych pragnień. Podążam za moim instynktem, ale w zdyscyplinowany sposób.”

„Występ w Opolu to była emocjonalna torpeda. Muzycznie i artystycznie głęboki. Nie dało się nic złego o nim powiedzieć. Trzeba więc było poszukać innego argumentu, aby mnie ośmieszyć. Ktoś mi pozazdrościł fajnego kontraktu reklamowego i postanowił mnie zniszczyć. Zrobił mi zdjęcie w bardzo złym świetle, z ogromnej odległości, w momencie gdy twarz wykrzywiła mi silna ekspresja.”