„Kiedy odchodzi człowiek, razem z nim odchodzi świat jego pamięci. Przedwojenny świat polskich Żydów został zamordowany; ostatecznie i bezpowrotnie odejdzie on w przeszłość wtedy, kiedy umrą ostatni jego świadkowie.”

„(…) w językową przeszłość odchodzą konstrukcje, które ostatecznie okazują się gramatycznym balastem.”

„A najtrudniej jest pogodzić się z tym, że odchodzi w przeszłość ktoś, kto w naszej pamięci trwa jako przyszłość.”

„Ta sprawa jest niezgłębiona na świecie: Zstąpienie Pana Maitreyi na ten świat zdarzyło się dotąd 4 razy. Ale odchodził on, zostawiając światu jedynie swe słowo.”

„Jeśli przychodzisz na ten świat wiedząc, że jesteś kochany i odchodzisz z tego świata czując to samo, wtedy ze wszystkim, co dzieje się w międzyczasie można się pogodzić.”

„Są takie noce, przyjacielu, kiedy świat się kończy. Świat odchodzi i zostawia nas z rozszerzonymi źrenicami i bezradnie opuszczonymi rękoma.”

„Jeśli jesteś kochany w momencie przyjścia na świat, a także w tym, gdy odchodzisz, to jest OK. Wtedy wszystkie inne rzeczy, które wydarzyły się w Twoim życiu, nie stanowią już problemu…”

„Człowiek został utworzony z prochu ziemi, widziałem to. (…) Człowiek jest zbiorowiskiem chorób, przybytkiem nieczystości; przychodzi dziś i odchodzi jutro; powstaje jako proch, a odchodzi jako fetor.”

„Wszyscy są równi; ludzie przychodzą na świat, opowiadają swoją małą historię, i odchodzą.”

„Kiedy wymawiam słowo Przyszłość,
pierwsza sylaba odchodzi już do przeszłości.”