„Odejdź! Ostrożnie! Zapalę płomienie,
Bo ciemność nocy głęboko się szerzy –
A ty w dół idąc za szczytów mej wieży,
Potknąć się możesz i runąć w bezdenie…”

„Spróbuj zapalić maleńką świeczkę zamiast przeklinać ciemność.”

„Na szczyt można wejść, ale wszystkie drogi ze szczytu prowadzą w dół!”

„Żeby rozproszyć ciemność, wystarczy zapalić lampę. Jedyny problem to skąd ją wziąć.”

„Człowiek nocy, ciemności, grozy, graniczności. To wciąż ja.”

„spadam w głąb miłosnej ciemności
daremnie opierając się
na mej laseczce trzcinowo-moralnej.”

„W zmarzłej dolinie Cienia śmierci,
gdzie gwiazd migocą sarkofagi,
buduję sobie dół – i nagi –
z płomieniem schodzę w cienie śmierci.”

„A odejdź no! Tfu! Gdzie z tym ryjem, gdzie? Coś ty żarła?”

„Jeszcze w zielone gramy,
chęć życia nam nie zbrzydła,
jeszcze na strychu każdy klei
połamane skrzydła
i myśli sobie Ikar,
co nie raz już w dół runął:
„Jak by powiało zdrowo,
to bym jeszcze raz pofrunął!””

„Nie widzą Ciebie moje oczy,
Nie słyszą Ciebie moje uszy;
A jesteś światłem w mej pomroczy.
A jesteś śpiewem w mojej duszy.”