„O jakże chwalebnym, świętym i wielkim jest mieć w niebie Ojca.”

„Za łaską Pana i Maryi chcę stać się świętym, wielkim świętym, szybko świętym… Kto tego chce, osiągnie to; chcenie jest potęgą.”

„Jakże dobrze niebo potrafi z naszych największych przeciwności wyciągać największe pożytki!”

„Jakże wielcy są ci maleńcy,
jakże wielkie są ich fabryki i domy,
żelazne pociągi, stalowe okręty
i latające szpileczki odrzutowe.”

„Łatwiej ojcu mieć dzieci, niż dzieciom ojca.”

„Pamiętajmy, że uzdrowienie jest czystą łaską. Ono nam się nie należy. Nasza wiara uczy nas, że wszystko jest darem najlepszego Ojca. Nie wolno przeto pielęgnować w sobie postawy roszczeniowej, wedle której to, czy tamto należy mi się należy. Wiele jest w naszej polskiej rzeczywistości postaw roszczeniowych wyznaczanych słowami: „daj” i „to mi się należy”. Jakże mało natomiast jest w nas wdzięczności za dary Nieba, za dar drugiego człowieka? Jakże mało w naszej codzienności postawy wzajemnej wdzięczności?”

„Ja, Klara, służebnica Chrystusa, roślinka świętego Ojca naszego Franciszka, siostra i matka wasza oraz innych sióstr ubogich, chociaż niegodna, proszę Pana naszego Jezusa Chrystusa przez Jego miłosierdzie i przez wstawiennictwo Jego Najświętszej Rodzicielki Maryi, św. Michała Archanioła, wszystkich Świętych, aby sam Ojciec niebieski dał wam i potwierdził to najświętsze błogosławieństwo w niebie i na ziemi; na ziemi, pomnażając was w łasce i swoich cnotach wśród swych sług i służebnic w swoim Kościele wojującym, w niebie, wywyższając was i uwielbiając wśród swych świętych w swoim Kościele tryumfującym.”

„Wielki w cnotach fundator świętych świątyń, opieka uciśnionych, rózga bluźnierców, nauczyciel obyczajów.”

„Jakże wielkiej daniny grzechu i błędów wymaga od człowieka bogactwo, władza i przestrzeganie jej powagi.”

„Jedyną moją zasługą jest to, że byłem synem wielkiego ojca.”