„Obawy takie pojawiły się już w trakcie Soboru Watykańskiego I i doprowadziły do powstania Kościoła starokatolickiego. Wynikały one z niezrozumienia, czym jest prymat i nieomylność papieża. Życie usunęło tę wątpliwość i pokazało potrzebę zarówno tego dogmatu, jak i nowego soboru. Społeczność bowiem bez ośrodka jedności i gwaranta prawdy zawsze będzie kulała.”

— Edward Ozorowski

o wątpliwościach względem tego, czy nowy sobór będzie potrzebny.
Źródło: Paweł Bieliński, Sobór scalił naukę o Kościele http://ekai.pl/wydarzenia/temat_dnia/x59843/sobor-scalil-nauke-o-kosciele/, ekai.pl, 20 października 2012

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 4 czerwca 2021. Historia

Tematy

na zawsze , życie , nauka , społeczność , kościół , pokazać , usunąć , obawa , trakt , potrzeba , wątpliwość , jedność , pojawić , papież

Edward Ozorowski 5

1941

Podobne cytaty

„Nie odrzucając całkowicie soboru, twierdzę, że była to największa katastrofa naszego stulecia, ale również i wszystkich stuleci od czasu powstania Kościoła.”

Marcel Lefebvre (1905–1991) francuski biskup katolicki, twórca schizmy

Oni Jego zdetronizowali
Źródło: s. 17

„Zasadniczą cechą prawdziwego Kościoła jest właśnie to, że w odróżnieniu od czysto ludzkich instytucji i wspólnot pozostaje on zawsze jeden i ten sam pod względem wiary, której strzeże. Tożsamość Kościoła katakumb z Kościołem Soboru Nicejskiego, Kościoła Soboru Trydenckiego z Kościołem obu Soborów Watykańskich świadczy o tym, iż jest on instytucją Boską. Kościół jutra, który miałby zastąpić Kościół dnia wczorajszego, byłby sprzeczny z samą naturą Kościoła. Ten, kogo idea Kościoła zmieniającego się porusza bardziej niż wspaniała tożsamość i stałość Kościoła utracił sensus supernaturalis i pokazuje, że nie kocha już Kościoła.”

Dietrich von Hildebrand (1889–1977)

Koń trojański w mieście Boga
Źródło: s. 294

„Nie postrzegamy dziś już ekumenizmu w sensie powrotu, w wyniku którego inni „byliby nawracani” i powracali do Kościoła katolickiego. Podejście takie zostało wyraźnie porzucone podczas II Soboru Watykańskiego.”

Walter Kasper (1933) niemiecki duchowny katolicki, kardynał

Źródło: „Zawsze Wierni” nr 1 (176), styczeń-luty 2015, s. 90.

„Papież jest jedynie urzędowym przywódcą Kościoła. Nieomylność przysługuje prawowicie zgromadzonemu Kościołowi, a nie papieżowi.”

Napoleon Bonaparte (1769–1821) cesarz Francuzów

Źródło: Max Gallo, Napoleon t. 1. Pieśń wymarszu

„Papież nie dokonuje żadnego zwrotu w tył ani nie zamierza osłabiać autorytetu Soboru, jak również autorytetu i odpowiedzialności biskupów.”

Federico Lombardi (1942)

odpowiedź na pojawianie się zarzutów odchodzenia Benedykta XVI od postanowień II Soboru Watykańskiego.
Źródło: „Polityka”, 28 lipca 2007

„Nadszedł czas stawiania pytań jeszcze bardziej zasadniczych odnośnie do wartości i mocy zobowiązującej orzeczeń soborów zachodnich, które uznawane są powszechnie przez katolików, mimo że nie brały w nich udziału wszystkie Kościoły chrześcijańskie. Orzeczenia doktrynalne sformułowane w okresie po VII Soborze powszechnym (787), aż po Sobór Watykański I (1870) nie zostały przyjęte ani przez prawosławnych, ani przez chrześcijaństwo ewangelickie. Jaka jest zatem z ekumenicznego punktu widzenia wartość tych soborów?”

Wacław Hryniewicz (1936) polski teolog katolicki, duchowny

Źródło: Bóg naszej nadziei. Szkice teologiczno-ekumeniczne, t. I, Opole 1989, s. 275.

„Opór biskupów przeciwko niektórym decyzjom soboru [nicejskiego] był silny, choć ze strachu, ale i szacunku dla pierwszego chrześcijańskiego władcy otwarcie nie kontestowano decyzji Nicei. (…) Nie ma wątpliwości, że Konstantyn gorąco pragnął jedności Kościoła, która w jego oczach stanowiła warunek konieczny utrzymania stanu łaski płynącej od Boga i dającej siłę jego imperium.”

Konstantyn I Wielki (274–337) cesarz rzymski od 306 roku

Autorka: Ewa Wipszycka, Religia cesarzy, w: Ziemskie dzieje Kościoła, „Pomocnik Historyczny Polityki” nr 7/2015.
O Konstantynie

„Ta doktryna nie jest moja. Nie mam swego nauczania. Moje nauczanie jest nauczaniem Kościoła, nauczaniem Kościoła katolickiego i katechizmu Soboru Trydenckiego.”

Marcel Lefebvre (1905–1991) francuski biskup katolicki, twórca schizmy

Źródło: „Zawsze Wierni” nr 4 (179), lipiec-sierpień 2015, s. 64.

„To jest tragedia, jaką Kościół dziś przeżywa, moi umiłowani bracia, znacznie większa niż ataki mahometan w czasach świętego Piusa V, znacznie większa niż wszystkie herezje, niż wszystkie schizmy. Dziś zło tkwi w środku Kościoła. Musimy to przyznać: do czasu Drugiego Soboru Watykańskiego papieże, biskupi, kapłani walczyli odważnie po stronie wiernych, porywali za sobą do walki przeciwko szatanowi i przeciwko wszystkim dziełom szatana. Ale potem z przerażeniem stwierdziliśmy, że od tego Soboru ci, którzy ponoszą odpowiedzialność za Kościół, zajęli, by tak rzec, pod dwoma względami postawę, która jest przeciwieństwem owej walki, a nawet ją niweczy. Stwierdzono, że teraz nadszedł czas pokoju za wszelką cenę.”

Marcel Lefebvre (1905–1991) francuski biskup katolicki, twórca schizmy

Źródło: s. 137

„[Zważywszy duszpasterski cel soboru] Święty Synod za wiążące dla Kościoła w sprawach wiary i obyczajów uznaje jedynie to, co sam jako takie ogłosił.”

Pericle Felici (1911–1982) włoski duchowny katolicki, kardynał

S. Synodus tantum de rebus fidei vel morum ab Ecclesia tenda definit quæ ut talia aperte ipsa declaravit (łac.)
Źródło: Romano Amerio, Iota Unum. Analiza zmian w Kościele Katolickim w XX wieku, Wydawnictwo Antyk, 2009, s. 89.

Tematy

Edward Ozorowski 5

Podobne cytaty

Pokrewne tematy