„Ale miłość, choć się śmieje,
Nie nakarmi, nie ogrzeje.”

„Jeśli pozwalasz dojść do głosu śmierci lub przemocy, obdzierasz świat z przyzwoitości. Śmierć przyszła do mnie i powiedziała: czas kochać. A miłość to może być przecież ogrzanie stóp przy kominku.”

„Często wystarczy umieć popatrzeć na duszę spojrzeniem prawdziwej miłości, aby ją zdobyć. Często dusze nie są tak złe, jak sądzicie. Są zniechęcone, chore, zawstydzone. Zdegustowane tym, co świat, a w nim duchowieństwo mieli im do zaoferowania. Chore, ponieważ Szatan wykorzystał ich słabość. Zawstydzone swoją chorobą. Pragną być uleczone, lecz wstydzą się wyznać swe choroby.
Dajcie im to, czego nie miały: świętą miłość. Wyjdźcie do nich. Nakłońcie je, aby otworzyły się bez wstydu. Są opornymi kwiatami. Lecz jeśli miłość je ogrzeje, otworzą się.”

„Każdy jest taki, jaka jest jego miłość. Kochasz ziemię? Ziemia będziesz. Boga kochasz? Cóż powiem? Że będziesz Bogiem? Nie śmiem powiedzieć tego sam od siebie, ale posłuchajmy Pisma: „Bogami jesteście jesteście synami Najwyższego””

„(…) wszystko jest piękne, nawet na pewno, jeśli się ma te dwadzieścia parę lat. Wtedy są złudzenia i miłość – i wszystko jest do zdobycia, bo właśnie te głupie dwadzieścia lat. A potem przychodzi życie twarde, bezlitosne, obedrze człowieka do naga z tych złudzeń – i wtedy już nic nie zostaje z tych dwudziestu lat i z tej wiosny, i z tej miłości… Z początku człowiek cierpi, szuka jeszcze swoich złudzeń, potem przestaje cierpieć, tyje, sam sobie pluje w mordę, śmieje się z tego, co było w nim kiedyś najlepsze. Śmieje się, śpiewa głupie piosenki i boi się przyznać, że sam miał kiedyś dwadzieścia lat i wiosnę. A potem już nie ma żadnych marzeń, to już niepotrzebne, tylko tak – z dnia na dzień.”

„Miłość rodzi miłość.”

„Miłość nie wybiera, miłość tylko daje.”

„Miłość nie jest ograniczeniem, miłość to latanie.”

„Nie my umieramy przez miłość, ale miłość przez nas.”

„Miłość nie wyraża się w myślach. Miłość jest.”