„Co ma nie osiadać, skoro jak wszystko w moim życiu budowałem na piasku.”

„Kto buduje nadzieje dobrego małżeństwa na pociągu seksualnym, buduje jakby budował na piasku. To rzecz nietrwała.”

„Nie buduj domu na piasku, a szczęścia – na sercu kobiecym.”

„na linii życia wciąż mam pięć lat.
mój zamek z piasku właśnie gwiżdże wiatr.”

„Fale załamują mój cień
ziarnkami piasku
przeprawiają sekundy życia
na prawy brzeg (…)
może zdążę utrwalić ślad”

„Jestem szczęśliwy i spełniony, bo jestem zdrowy, mam świetną rodzinę, a w dodatku robię to, co kocham i pozwala mi to żyć na dobrym poziomie. Jednak skoro, jak już ustaliliśmy, nie powinno się osiadać na laurach, a wręcz przeciwnie, w mądry i kreatywny sposób iść za ciosem, to siłą rzeczy ciągle mi mało.”

„Na piaskach
moich snów
ktoś nakreślił znak
ryby
i odszedł”

„W piaskownicy dziecko buduje zamki z piasku. Wciąż buduje nowe. Z podziwem przygląda się swojemu dziełu zaledwie przez moment, bo budowla zaraz się rozsypuje. Tak samo czas eksperymentuje na Ziemi. Pisze na niej historię świata, szkicuje wydarzenia, ludzi, a potem skreśla. Kipi tu życiem jak w kotle czarownicy. Aż pewnego dnia zostajemy wymodelowani my, z tej samej kruchej materii co nasi przodkowie. Miota nami wiatr historii, unosi nas. Jest z nami. Ale w końcu nas porzuca. Jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki pojawiamy się i znikamy. Przez cały czas czekają inni, szykując się do zajęcia naszego miejsca. Bo nie mamy pod stopami stałego gruntu. Nie mamy nawet piasku. Sami jesteśmy piaskiem.”

„Kościoła nie trzeba budować, trzeba nim żyć.”

„Skoro żyć nie potrafię,
Skoro umrzeć nie umiem,
Pragnę, żeby nic się nie stało.”