„Przestało być dla mnie ważne, gdzie mieszkam od chwili, gdy ujrzałem, jak umierają wielkie domy i jak rozlegle, samotne pola mojego dzieciństwa pokryły się ludzkimi i przemysłowymi odpadkami.”

„Tylko takie domy, w których już długo ktoś mieszkał, mają swoją duszę. Są prawdziwymi ­domami.”

„Samotne chwile nad papierem nutowym to najważniejsze godziny w moim życiu. I spacery po parku, moim miejscu na ziemi.”

„Dzieciństwo to miejsce, gdzie mieszka się przez całe życie.”

„[Nauki matematyczne są] składem prawd pewnych, wzorowego ich związku i ścisłości, i dlatego, że są rzetelnym zaszczytem ludzkiego rozumu w rozległych wynalazkach i w ważnych przysługach wyrządzonym tylu naukom i kunsztom.”

„W tej chwili siedzę w najdyskretniejszym zakątku mojego mieszkania mam przed sobą pańską krytykę. Za chwilę będę ją miał za sobą.”

„Wielki Boże i wy wszyscy, świadkowie mojej śmierci, żyłem jak filozof, umieram jak chrześcijanin.”

„Ważne jest to, jak spędzamy dzieciństwo. To nas uzbraja.”

„Kształtujemy się na odpadkach mądrości.”

„Już nie chcę, nie mogę, niech strzela, niech strzela,
Już dalej nie dotrę, no, zabij, psia mać!
Gdy umrę, przestanę nareszcie umierać
Przestanę się ruszać, przestanę się bać!”