„A to cieszę się, że to tylko fanatyk.”

— Mozaffar ad-Din Szah Kadżar

dowiedziawszy się, kto stał za wymierzonym weń zamachem.
Źródło: Stanisław Cat-Mackiewicz, Europa in flagranti, Universitas, Kraków 2012, s. 21.

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

fanatyk

Mozaffar ad-Din Szah Kadżar 1

szach Persji 1853–1907

Podobne cytaty

„Fanatyk: żywa odmiana betonu.”

Antoni Regulski

Kolacja u Pascala

„Fanatyk to ktoś, kto nie może zmienić zdania i nie chce zmienić tematu.”

Winston Churchill (1874–1965) premier Wielkiej Brytanii

A fanatic is one who can’t change his mind and won’t change the subject. (ang.)
Źródło: „Przekrój”, wyd. 27–38, Krakowskie Wydawnictwo Prasowe, 1998, s. 28.

„Jestem religijny, ale nie fanatyk. Jak mam gotówkę, to pomagam.”

Piotr Misztal (1965) polski przedsiębiorca i polityk

Źródło: Siedem tajemnic Piotra M., wyborcza.pl, 29 stycznia 2008 http://wyborcza.pl/1,76842,4877032.html?as=2&startsz=x

„Mężczyzna – fanatyk, jak zwierzę, uważa wszystko za truciznę, czego nie może spożyć i strawić.”

Aleksander Świętochowski (1849–1938) polski pisarz, publicysta, filozof i historyk

„Następnego dnia zadzwonił telefon. Zabierze mnie po pracy. Nelson, fanatyk ćwiczeń fizycznych, czekał w samochodzie w stroju sportowym. Zawiózł mnie do sali gimnastycznej, żebym patrzyła, jak on się poci! Tak odtąd miało wyglądać moje życie: teraz go oglądam, a już za chwilę on pędzi na spotkania. Nawet na tym etapie życie z nim było życiem bez niego.”

Winnie Madikizela-Mandela (1936–2018)

Źródło: Płonące naszyjniki Winnie Mandeli, onet.pl http://wiadomosci.onet.pl/kiosk/swiat/plonace-naszyjniki-winnie-mandeli,1,4254632,wiadomosc.html

„Znam podstawowe różnice między chrześcijaństwem a islamem i wiem o niebezpiecznych punktach w głównym nurcie islamskiej teologii, to znaczy o nieumiejętności odczytywania i komentowania w sposób krytyczny i w kontekście czasu powstania podstawowych dokumentów religijnych (Koran) – a to naprawdę otwiera drzwi fundamentalistom. Ale nie każdy fundamentalista jest fanatykiem i nie każdy fanatyk jest terrorystą. Wielu spośród terrorystów z Al-Kaidy inspiruje się raczej amerykańskimi filmami akcji niż Koranem.”

Tomáš Halík (1948)

Źródło: Imigranci i my. Dekalog ks. Halika http://wyborcza.pl/magazyn/1,149284,19182098,imigranci-i-my-dekalog-ks-halika.html, przeł. Tomasz Dostatni OP, wyborcza.pl, 14 listopada 2015.

„Myślę, że wielkim marzeniem Jarosława Kaczyńskiego jest to, żeby teraz on zginął. I wskutek jakichś zamieszek fanatyk czy szaleniec go zabił. Wtedy cała ta rodzina, formacja przechodzi na pozycję taką jak Chrystus, czyli że ofiara jest tak duża, że nikt już o tym nie dyskutuje. I te zaczepki, te prowokacje w końcu doprowadzą do tego, ze ktoś rzuci się na Kaczyńskiego.”

Janusz Palikot (1964) polski polityk

Źródło: polskatimes.pl http://www.polskatimes.pl/opinie/wywiady/392517,palikot-kaczynski-marzy-o-tym-by-zginac-z-rak-fanatyka,id,t.html, 14 kwietnia 2011

„Nie celuję ani w ich system myślowy, ani w ich system polityczny, a tylko w sumienie tych komunistów, którzy nim potrząsają jak sztandarem. Chcę przyszpilić tę ich subtelną a świńską zmianę tonu, gdy przewekslowuje się ich na własny teren, to nagłe ujawnienie chytrości, to doznanie fatalne, gdy z nim rozmawiasz, że znienacka światło zmienia ci się w ciemność - że nie masz do czynienia z kimś światłym, a tylko z kimś zaślepionym, jak noc najczarniejsza. Wolnomyśliciel? Tak, na swoim podwórku. Na swoim, fanatyk. Niewierzący? W tobie; w sobie pielęgnujący wiarę z zapałem mnicha. Mistyk, który ucharakteryzował się na sceptyka, wierzący zażywający niewiary, jak instrumentu, tam gdzie to może być przydatne jego wierze. Sądziłeś, że przed tobą ludzka dusza, spragniona prawdy, ale oto błysnęły chytre ślepia polityki. Mniemałeś, że idzie o świadomość, czyli o duszę, czyli o etykę, ale okazuje się, że najważniejszy jest triumf rewolucji.”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1953 - 1956

„W tym kontekście pojawienie się szlachetnego rycerza wzywającego do krucjaty mogłoby stać się doprawdy opatrznościowe. Fidel Castro widzi siebie w tej roli. Jednak wymarzona rola została już wcześniej obsadzona przez innego „apostoła”, który wcześniej pojawił się na scenie. Jest senatorem, nazywa się Eddy Chibás, jest bogaty, a więc nieprzekupny, mieszka sam i porywa tłumy w każdy niedzielny wieczór, podczas emisji swego słynnego w całym kraju programu radiowego. Senator Chibás ma piskliwy, przenikliwy głos, skrzeczący jak u papugi, rozpoznawalny wśród tysiąca innych. Jest egzaltowanym kabotynem. Populista, fanatyk, ale zarazem człowiek dogłębnie uczciwy, ma dużą odwagę cywilną i nie waha się wyzywać na pojedynek przeciwników politycznych, którzy szukają z nim zwady. Ten trybun ludowy o manierach ludojada właśnie opuścił z hukiem Kubańską Partię Rewolucyjną (Autentyczną), którą uznał za skorumpowaną, aby założyć nowy ruch, Partię Ludu Kubańskiego (Ortodoksyjną), bardziej radykalną w swym nacjonalizmie. W ciągu kilku miesięcy nowy ruch zajmuje centralne miejsce na politycznej szachownicy kraju. Wszyscy obserwatorzy przewidują zwycięstwo Eddy’ego Chibása w wyborach prezydenckich w 1948 roku. Ten rycerz na białym koniu, polityczny odnowiciel, wziął na celownik uniwersyteckie „gangi.””

Eduardo Chibás (1907–1951)

Kubańczycy są już zupełnie wyczerpani wojną gangów, przypominającą pełzającą wojnę domową.
Źródło: Serge Raffy, Fidel Castro, tłum. Maria Mróz, wyd. Świat Książki, Warszawa 2006, s. 42.

Pokrewne tematy

Fanatyk