„Gdyby woły, konie i lwy miały ręce i mogły nimi malować, to konie malowałyby obrazy bogów podobne do koni, a woły podobne do wołów.”

„Nigdy stół nie kopie stołu,
A wół nie obmawia wołu.”

„Miłość – choroba to straszliwa.
Niczym nieuleczona:
Kwiat, co, deptany, znów ożywa,
Pielęgnowany – kona.
W tym zło:
Zechcesz jej – nie dba o to zgoła,
Nie chcesz jej – sama ciebie woła,
Hej-ho!”

„Fortuna wołem się toczy.”

„Często ją służbowo woła,
Bo mu odpowiada z goła.”

„Jeżeli ktoś ma dobrego woła, który prowadzi grupę – szkoda go zmieniać. Jeżeli jednak ten wół będzie wybierał własną drogę to może on wpędzić swój zespół w kłopoty.”

„Czasem, gdy morze bardzo jest rozhukane, woła coś na nich wśród nocy i ciemności po nazwisku. Jeżeli nieskończoność morska może tak wołać, to być może, że gdy się człowiek zestarzeje, woła także na niego i inna nieskończoność, jeszcze ciemniejsza i bardziej tajemnicza, a im jest bardziej zmęczony życiem, tym milsze są mu te nawoływania. Ale, by ich słuchać, trzeba ciszy.”

„Znak rozpoznawczy bohatera:
Woła: „Niech żyje!””

„Kobieta byka strzela,
Gdy bierze woła za przyjaciela.”

„A moja prawda jak struna drga, radośnie woła lub cicho łka.”