„Człowiek nieraz sam kuje żelazo na łańcuch, którym się spęta.”

„Człowiek jest bardzo szalony. Nie może stworzyć małego robaczka, (…) a kuje sobie bogów tuzinami.”

„Niezgodność warunków życia z psychizmem jednostki – wytwarza nienormalność istnienia, pesymizm, rozpacz, miotanie się gorączkowe; człowiek czuje się coraz bardziej olbrzymem strąconym w przepaść, spętanym Prometeuszem, spętanym przez Boga – kapitał.”

„Czy żelazo jest pewne, gdzie leży magnes?”

„Nieraz rozumny człowiek byłby w kłopocie bez towarzystwa głupców.”

„Rdza niszczy żelazo, a kłamstwo duszę.”

„Szczery dyplomata jest jak sucha woda albo drewniane żelazo.”

„Rdza niszczy żelazo, a kłamstwo duszę.”

„Bieda łacniej przekuwa człowieka niźli kowal żelazo.”

„Jak rdza zżera żelazo, tak zawistnik jest zżerany przez swoją namiętność.”