„Częścią dojrzewania jest uczucie, że w twoim otoczeniu nie ma nikogo, kto byłby na tyle do ciebie podobny, żeby cię rozumieć.”

„Nie rozumiemy z ludzi nikogo
I właśnie dla tej przyczyny,
Swych bliźnich zawsze sądzimy wrogo
Myśli, uczucia i czyny.”

„Nie kocham Cię. Nigdy Cię nie kochałam i nigdy nie byłam dla ciebie dobra. Nigdy nie usiłowałam sprawić ci radości, a jednak jesteś mi równie bliski jak moje własne serce. Przywykłam do twoich słów, do tonu twojego głosu. Do myśli, które były zawsze moimi. Przywykłam do ciebie.”

„Wiem nie mogę Cię zmusić, i nawet nie spróbuję Nikogo tak jak Ciebie w życiu mym nie potrzebuję”

„Błyszcz, błyszcz, potrzebuję twojego blaku dziś.
Patrz na mnie, musisz przy mnie być.
Zabiorę cię tam, gdzie nie zabrał nikogo nikt,
Ten sam rytm, twoi ludzie,
ja i ty, błyszcz dla mnie,
Patrz na mnie, kochaj mnie,
Cały czas zajmie nam ta troska.”

„Rok Miłosierdzia. Tyle gadamy. A Ty idź, bądź miłosierny i idź z tym w dzień. Niech twój język nie krzywdzi, ręce będą pomocne.”

„Kochany Juanie,
Odjeżdżam z wielkim ubolewaniem, ponieważ nie mogę żyć z dala od Ciebie; kocham Cię tak bardzo, że graniczy to z bałwochwalstwem. Być może nie zdołałam okazać Ci ogromu moich uczuć, ale pragnę Cię zapewnić, iż dużo musiałam w życiu walczyć, żeby stać się kimś. Wiele wycierpiałam, ale wtedy pojawiłeś się Ty i uszczęśliwiłeś mnie tak, że do dziś wydaje mi się, że to sen; jedyne, czym mogłam cię obdarzyć, moje serce i duszę, ofiarowałam Tobie. Przez trzy lata naszego stale rosnącego szczęścia ani przez chwilę nie przestałam Cię wielbić i dziękować Bogu, że w swojej dobroci wyróżnił mnie, obdarowując Twoimi względami, których zawsze starałam się być godna, robiąc wszystko, by cię uszczęśliwić. Nie wiem, czy mi się to udało, ale pragnę Cię zapewnić, że nikogo na świecie bardziej nie szanowałam i nie kochałam. Jestem Ci tak wierna, że jeśli Bóg nie zgodzi się na szczęście dalszego kochania Ciebie i powoła mnie do siebie, to pozostanę Ci wierna, i po śmierci i będę Cię czciła zza grobu…”

„Wielki królu, kiedy zostaniesz przebity włócznią Pana Śmierci, pęknie cała twa duma. Nie będzie dla ciebie żadnego schronienia. Nikt cię nie obroni i ci nie pomoże. Będziesz wił się w męczarniach choroby. Usta twe wyschną, zmieni się kolor tej skóry. Ledwo co będziesz mógł się poruszać. Nie będziesz mógł pracować. Będziesz się tarzał we własnej flegmie, śluzie, moczu i wymiotach. Twój oddech będzie krótki. Lekarze będą cię unikać. Zakończy się twój samsaryczny żywot. Będziesz bał się wysłanników Pana Śmierci. Twój oddech ustanie i z lęku otworzysz usta. Opuścisz ten świat i odrodzisz się w zupełnie innym miejscu. Ogarnie cię ciemność. Spadniesz w przepaść i będziesz targany wodami oceanu i wiatrem karmicznym. Nie będziesz wiedział, gdzie jesteś. Nie będzie nikogo, komu mógłbyś rozdać swój majątek. Będziesz wzywał matkę, ojca, dzieci, ale nikt cię nie usłyszy – Nie będzie dla ciebie żadnego schronienia. Nikt nie przyjdzie ci z pomocą. Jedynym ratunkiem jest potężny król, czyli Dharma.”

„Nie mam do ciebie cierpliwości
To pewne że już nie będę mieć
Minął termin twojej przydatności
Gwarancja nie obejmuje cię
Nie pozostawiasz mi wyboru
Na lepszy model zmienię cię
Nie potrzebuję w domu złomu.(…)
Znów się zepsułeś, i wiem, co zrobię
Zamienię ciebie na lepszy model.”

„Nie przejmuj się, gdy inni cię nie rozumieją; martw się raczej wtedy, gdy ty nie potrafisz zrozumieć innych.”