„Zawsze kiedy czułam się źle, mogłam o tym napisać. Ale ostatnio wszystko tak genialnie się układa, że wszystkie wątpliwości się rozproszyły. Teraz jest tak, jakbym była zbyt szczęśliwa na pisanie.”

„Bez przerwy pisałem i pisałem, nieświadom, gdzie się znajduje, godzina za godziną. Doznawałem wrażenia, że jestem inną osobą. Nie byłem już nieszczęśliwy. Nie czułem się pokrzywdzony ani zamknięty w odosobnieniu. Byłem wolny, mogłem myśleć, żyć, tworzyć… Czułem ulgę i ukojenie, mogłem być sobą… I chociaż nie było mi dane poznać radości tańca, doznałem rozkoszy tworzenia.”

„Nasz program był wtedy nierówny, obok genialnych skeczy np. parodii niemego kina były numery bardzo złe i do dzisiaj się śmiejemy, że mogliśmy coś takiego napisać.”

„Powinno się zawsze grać tak, jakby to była nasza ostatnia rola, jakby później nic już nie miało się wydarzyć.”

„Dla mnie pisanie tekstów jest bardzo ważne. Nie chcę wyjść na scenę i śpiewać teksty innych autorów. Chcę czuć, że to ja je napisałam, że to właśnie, a nie co innego, chciałam przekazać.”

„Wchodziłem do Samoobrony w momencie, gdy nie mogła marzyć o władzy i była ostrzeliwana za wszystkich stron. Czułem wtedy, że to partia antyestablishmentowa i jak pisał Rafał Ziemkiewicz stawiająca słuszne pytania.”

„Postępuj zawsze tak, jakby to, co czynisz, miało być twoim ostatnim uczynkiem.”

„Dokąd nie przestanę rymować – zawsze będę czuł, że można to zrobić lepiej, niż na ostatniej nagrywce.”

„Powieści zacząłem pisać wtedy, kiedy nie mogłem nic czytać. Chciałem poczytać coś dobrego, a więc usiadłem i napisałem.”

„Trudno to dobrze czytać, co źle napisano.”