„Samotność, jaką człowiek może znieść i nie umrzeć, ma granice tak samo, jak napięcie elektryczne.”

„Prawdziwa samotność zaczyna się od chwili, kiedy człowiek nie może już dłużej znieść własnego towarzystwa.”

„Samotność wybrana spontanicznie jest do zniesienia.”

„Komórki nerwowe aż kipiały od energii elektrycznej, stopniowo wzbierającej w kierunku pewnej progowej wartości napięcia.”

„Kiedy gubisz swoje miejsce w życiu, nie możesz znieść samotności. Nawet przez sekundę!”

„Do jakich wzniosłych decyzji, poświęceń, do jakiego rozporządzania własną śmiercią – skłonny jest człowiek skazany na samotność więzienia!”

„Człowiek musi umrzeć. Wierzę, że śmierć jest jedynym źródłem siły, jaką człowiek dysponuje.”

„Dobrze jest móc oprzeć się na innych. Nikt nie zniesie życia w samotności.”

„Uczucie samotności jest bolesne, gdy ogarnia nas w tłumie, lecz w łonie własnej rodziny jest nie do zniesienia.”

„Czasami wolałbym żyć samotnie i umrzeć w samotności. Tak by było fair.”