„Paradoksalnie (…) w samotności i udręce dorastania, nauczył się kochać ludzi.”

„Nauczyć kochać, nauczyć rozpoznawać miłość, nauczyć być szczęśliwym, to znaczy, nauczyć szanować samego siebie, nauczyć godności ludzkiej.”

„Ludzie powinni najpierw nauczyć się kochać mniej skomplikowane obiekty, a dopiero potem drugiego człowieka.”

„Kocham samotność, tak, proszę, podejdź bliżej,
kocham ciszę tak mocno, mów do mnie głośno, bym mógł słyszeć.”

„Z samotnością w sercu, z pragnieniem w głodnych oczach, z rezygnacją w dłoniach. Kocham.”

„Wszystkiego można się nauczyć, tylko kochania nie. To musi być spontaniczne, inaczej – wysiadka.”

„Jeśli chcesz być pisarzem, jeśli naprawdę pragniesz się temu poświęcić, musisz koniecznie, ale to absolutnie koniecznie nauczyć się samotności. Nie można tego uniknąć. Musisz być sam.”

„Dorastamy w przeświadczeniu, że wszyscy ludzie myślą i czują podobnie jak my, a to nieprawda.”

„Nie należy nigdy porzucać kobiet, które się kocha; ogarnia je samotność, zwątpienie, zniechęcenie – i więcej nie trzeba.”

„Samotność może być sposobem na życie. Dla mnie jest to sposób na ten czas. Po to, by siebie uporządkować. Samotność daje poczucie wolności. A wolność jest rodzajem niewoli, którą się kocha ponad wszystko. A ja nie chcę być niewolnikiem.”