„Już cię nic nie oświeci
Może jeszcze ciemność.”

„Otwarcie na cywilizację ostatniej części naszego globu, do której ona jeszcze nie dotarła, rozproszenie ciemności, które tam panują, i oświecenie tamtejszych ludów.”

„Ale teraz, przy okrągłym stole, ale tańcował Mefistofeles na tym stole, a narodzie Polski ogarnęła cię ciemność. Żal mi ciebie ukochana ojczyzno polska!”

„Nie znoszę ciemności, w ciemności nawiedzają mnie widma.”

„Ciemności. Zabierz Mnie stąd. I Ciemność tak właśnie zrobiła.”

„Kiedy słońce ukaże się temu, który do tej pory pozostawał w ciemnościach, to otrzymuje światło dla swoich cielesnych oczu i wyraźnie widzi to, czego przedtem nie dostrzegał. Podobnie i ten, który został uznany godnym daru Ducha Świętego, zostaje oświecony na duszy i wyniesiony ponad to, co ludzkie, widzi to, co dotąd było mu nieznane.”

„Czy boisz się ciemności?”

„Opowieść była jak ciemność, która eksploduje, ciemność, która zapada po wybuchu, a jej piękno było jak poświata tlących się węgielków dających tylko tyle światła, ile trzeba, aby się zorientować, jak nieprzeniknione ciemności panują wokoło.”

„Wielki skok w ciemność.”

„Ciemność jest cierpieniem umysłu.”