„Miłość to taki potok, który znosi wszelkie tamy i zalewa istotę ludzką bez reszty.”

„Trafił słowotok
Na słowopijcę –
Potok potok potok potok –
Phi.”

„Miłość nie znosi rozważań. Rozum zmienia miłość w umowę.”

„Znosiłem jak anioł cierpliwie
Ból wszelki, o ile był… cudzy;
A teraz ogromnie się dziwię,
Że mogą mój znosić tak drudzy.”

„Miłość ludzka to najbardziej uderzający z paradoksów – istota wybrana staje się nią dzięki wartości, którą posiada tylko dla kochającego.”

„To jest kolejna taka insynuacja tego pana. Na mój temat zresztą nie pierwsza. Nienawiść zalewa mu mózg.”

„Miłość łatwiej znosi nieobecność lub śmierć niż zwątpienie lub zdradę.”

„Taka jest słabość rodzaju ludzkiego i taka jego przewrotność, że niewątpliwie na lepsze mu wychodzi znosić jarzmo wszelkich możliwych zabobonów, byleby nie były zabójcze, niż żyć bez religii. Człowiek zawsze potrzebował wędzidła, a chociaż okrywał się śmiesznością składając ofiary faunom, satyrom i najadom, rozsądniej i korzystniej było czcić te fantastyczne wyobrażenia bóstwa niż oddać się ateizmowi.”

„Życie społeczne jest z istoty swej praktyczne. Wszelkie misteria sprowadzające teorię na manowce mistycyzmu znajdują swe racjonalne rozwiązania w praktyce ludzkiej i w pojmowaniu tej praktyki.”

„I pomyślała także, chociaż tego nie powiedziała, jakim ryzykownym towarem jest miłość oraz że właściwe zrównoważenie dawania i brania jej jest zbyt precyzyjnym zadaniem dla zwykłych istot ludzkich.”