„Miłość – radość widzenia, dotykania istoty kochającej i godnej kochania, odczuwania jej wszystkimi zmysłami, i tak blisko, jak to możliwe.”

„No było blisko… jeśli pantofel nie dotyka linii to jest błąd, a w tej sytuacji widzieliśmy, że dotykał.”

„Niech wszystkie istoty będą kochające i spokojne. Niech tak będzie.”

„Bezsprzecznie, zmysły nasze są niekompletne i widzimy, dotykamy, wąchamy rzeczy, które są czymś znacznie więcej, niż sądzimy, że są.”

„Jeśli miłość nie znajduje dla siebie żadnego przedmiotu, kochająca istota musi pokochać samą swoją miłość, pojętą jako coś zewnętrznego w stosunku do niej.”

„A tak. Bo ja też cię kocham, głupku. A co to by była za miłość, gdyby kochającego nie było stać na trochę poświęcenia.”

„Radość w czystej postaci nie istnieje, musi być pomieszana ze smutkiem, tak jak prawda blisko sąsiaduje z kłamstwem, a miłość z nienawiścią.”

„Miłość ludzka to najbardziej uderzający z paradoksów – istota wybrana staje się nią dzięki wartości, którą posiada tylko dla kochającego.”

„Paradoksalnie melancholik kocha życie bardziej niż ktokolwiek, tyle że psu na buty ta jego miłość i radość, skoro jego miłość i radość, podszyte takim bólem, nie mogą być radosne.”

„Miłość jest welonem między kochającymi.”