„Wszystko sen był. Ta ziemia barwna i bogata,
Słońce, zieleń i ludzie – wszystko sen był marny
I ułudny. Nic niema, jeno mgła skrzydlata.”

„Jabłko i grzech – tak musi być,
Wojna i śmiech – zaraz po niej.
Zieleń i brąz, płomień i dym,
Żebrak i król w koronie.

Słońce i grad, po nocy dzień,
Światło i mrok – ramię w ramię,
Szampan i kac, po życiu sen
I nic się już nie odstanie.”

„Czy znasz strach zasypiania? Ciało ogarnia przerażenie, gdyż ziemia się rozstępuje i zaczyna się sen.”

„Snów najtajniejszych wysłanka skrzydlata —
Błękitna mgiełka – zawisła nad nami,
Pod dalekością bezmierną szafiru,
Gdzie poszarpanych turnic wieżycami
Strzelają w niebo jaworowe Sady.”

„Śmierć jest snem bez snów.”

„Życie jest snem, straszliwym snem.”

„Snem. Przerażającym snem jest życie.”

„Po to jest sen – dla tej ciszy pośród burz bez świadomości i burzy i ciszy.
Bo sam odpoczynek bez snu, odpoczynek świadomy, świadomy zarazem i odpoczynku i problemów jest tylko odpoczynkiem, za to niczego nieświadomy, nieświadomy samego siebie, sen… Jest snem.


Cisza.

Najpiękniejszy jest sen.
Sen.
Sen.
Sen.”

„Pustka, cisza, wieczny sen bez snów.”

„Życie snem. Nie jestem ślepy we śnie.”