„(…) lubię ludzi odrzuconych, którzy walczą o coś prostego dla siebie, jakąś miłość, jakieś godne warunki życia. W Polsce to, co się dzieje, można przyrównać do tragedii. Mamy bardzo duże rozwarstwienie i wielu odrzuconych, młodych ludzi, którzy udają się na emigrację w poszukiwaniu pracy, co gorsze są to często ludzie wykształceni.”

„Ludzie, zwłaszcza odrzuceni, potrzebują poczucia wspólnoty.”

„Emigracja jest racjonalną decyzją. Warunki życia w Polsce są przecież dużo gorsze niż na Zachodzie. Zwłaszcza, kiedy posiada się dzieci. W Polsce nie ma warunków dla młodych rodzin. Państwo nie udziela prawie żadnego wsparcia… Dalsza przyszłość też jest niepewna. Tak wiele osób wyjechało, że to zagrozi systemowi emerytalnemu.”

„Cóż warta jest miłość, jeżeli ktoś może odrzucić ją od siebie jak niepotrzebny śmieć?”

„Lud musi wreszcie pojąć, co odrzucił. To pewnie dlatego, że wraz z rozwojem postępu w kraju nie zwiększył się udział ludu w rządzeniu.”

„Myślę, że nigdy nikogo nie odrzuciłam, naprawdę. Ludzie sami nie dotrzymywali mi kroku i zostawali w tyle.”

„Ileż to trzeba odrzucić z siebie, aby być sobą.”

„Nie powinniśmy dawać wiary zdaniu, głoszonemu przez wielu, że tylko wolni ludzie powinni być wykształceni, ale musimy raczej uwierzyć filozofowi, który twierdzi, że tylko ludzie wykształceni są wolni.”

„Długi, wolny weekend to czas relaksu i beztroskich chwil, czas wyciszenia po całym tygodniu wytężonej pracy. Jak ja lubię ludzi, którzy deklarują, że udają się wtedy na poszukiwanie spokojnego miejsca do wypoczynku! Zawsze kończy się tak samo: lądują w gwarnym tłumie na Krupówkach.”

„Bliskie są mi opowieści o życiu, sagi rodzinne. Lubię opowiedzieć o życiu ludzi, którzy umieli je przeżyć godnie, mimo trudności, mimo klęsk, wojen, wielu nieszczęść. Takich właśnie ludzi wybieram, są moimi i moich książek bohaterami. Wchodzą do szczególnego panteonu. Czytelnicy też ich kochają, co obserwuję z radością.”