„Żyjemy tak, jakby życie było karą. A przecież jest nagrodą.”

„Śmierć jest nagrodą życia.”

„(…) szczęście jest czymś równie zaskakującym jak pech. Jedno i drugie nie ma żadnej przyczyny – nie jest ani nagrodą, ani karą. Po prostu jest – najbardziej niezrozumiałe ze wszystkich pojęć.”

„Największą nagrodą jaką daje nam życie, jest możliwość ciężkiej i wartościowej pracy.”

„Kara śmierci to nauczka na całe życie.”

„Żyłam bez celu, a więc tak, jakby mnie nie było.”

„Wydaje mi się, ciociu, że oni chcieliby widzieć ten szpital innym, niż
naprawdę jest. Jakby człowiek przychodził do szpitala tylko po to, żeby wyzdrowieć. A przecież przychodzi się tutaj także po to, żeby umrzeć.
- Masz rację, Oskarze. Myślę zresztą, że popełnia się ten sam błąd w stosunku do życia w ogóle. Zapominamy, że życie jest kruche, delikatne, że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni.”

„Czułam się oszukana. Obchodzili się z moim życiem, jakbym była plastikową zabawką. Bierzesz ją, przez chwilę się bawisz, a potem ciskasz w kąt. Masz przecież jeszcze wiele innych.”

„Całe życie żyliśmy jakby na walizkach. Tysiące przejść, niepewności, załamań. Ciągła prowizorka, tymczasowość, byle do jutra. A kiedyś zacznie się prawdziwe życie. No i masz. Przychodzi starość i gdzie to prawdziwe życie?”

„Życie jest kruche, więc trzeba się cieszyć każdym dniem.
Żyć tak jakby każdy dzień miał być ostatni.”